telefon çalar.
babam: saat birde almaya gelicem seni. bu arada defne ölmüş.
ben: kim kim??(uykulu)
babam: defne joy foster. sen severdin.
beyazatlinick: nasıl??
telefon kapanır.
beyazatlinick: ne kadar çok insan ölüyor.
içimizde okuyanlar da olmuştur ama lütfen hepimiz ruhuna fatiha okuyarak bizi eğlendiren bu insana borcumuzu ödeyelim. mekanın cennet olsun inşallah. çok bin kişiyiz sözlükte, bilmem kaç bin dua eder.
benim anlamadigim, adina sayfalar acilip satanist, kokain kullanmis, alkolden gitti gibi ithamda bulunan kisilerin amaclari nedir? bu insanlikmidir. biz turk milleti olarak sehidimizede, filistindeki zulme ugrayan halka, kendi gariban insanimizin olumune yeri gelmis uzulmus, goz yasi dokmus, tepki vermis bir milletiz. ama goruyorum ki insan kiliginda dolasan bu yaratiklar, olmus bir insanin ardindan cok kolay bir sekilde karalayabilyorlar. evet bugun unlu birini kaybetmedik, bir anneyi kaybettik, hayalleri olan oglunun okulunu, sunnettini hatta dugunun hayallerini kuran genc bir bayani kaybettik, en onemlisi bir insani kaybettik.
islam hosgoru dini degilmiydi arkadaslar, ne bu kin, nefret dolu sozler 40 gun 40 gece agit yakin demiyorum ama allah rizasi icin bir duayi haketmiyormu yasamini yitiren genc bayan. yanlsiyla dogrusuyla bir hayati noktaladi bugun. ama siz ne yaptiniz onu karaladiniz, ithamlarda bulundunuz. kimi sayfalarca yazdi sevgisini, keskelerini, saygisini... ama suan defne joy foster' in guzel cumlelere, sayfalar dolusu yazilara, facebookta yuzlerce sayfa acilmasina ihtiyaci yok. onun sadece dua ya ihtiyaci var. madem sevdik, seviyoruz diyorsunuz... madem sizin icin ozel bi yeri var birakin huzur icinde uyusun, tek bir dua yeter. son gorevimiz onu yazilarla degil dualarla ugurlamaktir.
edit : bu yazim arkasindan laf eden, ithamlarda bulunan kisileredir.
öldüğüne hala inanamadığım güzel insan. biraz bekledim biri çıkıp şaka yaptık desin, ölmedi dansına hazırlanıyor desin diye ama demedi. hayat ne kadar acımasız, ölmeyi hakkeden onlarca iğrenç insan varken kimseye zararı dokunmayan, aksine çoğu insana kendini sevdirmeyi başaran böyle güzel insanların canını alıyor. mekanın cennet olsun esmer şeker...
çat kapı programı ile tanıdığım ve annem ile birlikte bayıla bayıla izlediğim kızdı. yerinde duramayan, fıkır fıkır ve yüksek tonlarda sesle konuşan, kocaman kocaman jestleri, şirin şirin mimikleri olan bir kızdı. hangi programı yapsa kendine yakıştıran, gevezenin tekiydi. eminimki bulunduğu ortama neşe saçan bir şirineydi.
dans yarışmasında her izlediğimde beceriksizliği için yarışmadan elenmesini istediğim gencecik bir anneydi. şaka gibi...
bir anneydi daha minicik bir oğlu olan. baktığında kendini göreceği bir oğlu olan anneydi. en az onun kadar çikolata kıvamında, en az onun kadar tatlı bir çocuğa sahip şanslı bir anne. yerde oğlu ile oyun oynaması gereken, ona her yeni gün yeni bir şey öğretmesi gereken, eminim ki çok ama çok eğlenceli bir anne...
oğlu ile dansetmeye çalışması gereken bir anne olmalıydı. sonra beceremeyip yine kendisiyle dalga geçip, kendi esprisine gülmesi gereken bir kadındı.
bu genç yaşında kimse tarafından ölüme yakıştırılmamasını geçtim, yaşlansa dahi o sımsıcak gülümsemesi yüzünden yine ölüme yakıştırılamayacak bir güzellikti.
her hareketi, her sözü her gülümsemesi gibi vedası da erken oldu. çok acele ettin be defne... Mekanın cennet olsun.
Ölümü hakkında çıkan haberlerde "defne joy foster ölü bulundu" şeklinde bir ifade kullanılmasını hazmedemediğim insandır. Bu nasıl bir haberciliktir ki her kanalda, birçok gazetede aynı ifade kullanılmıştır; anlamakta zorluk çekiyorum. Sanırsın evde uyuşturucu alıp doz aşımından öldü, sonra hasbel kader birileri buldu. Alkol tartışmaları da halihazırda sürerken, insanların gencecik, hayat dolu bir insanın vefatını alkol yasağı propagandası aracı olarak kullanabilme fikri ise oldukça üzücü.
Ani ölümüyle "bugün varız, yarın yokuz" gerçeğini yüzümüze bir kez daha tokat gibi vurmuştur.
Dilerim nur içinde yatsın, Allah eşine, ailesine, annesini belki hiç hatırlayamayacak olan minik çocuğuna güç versin.
ölümüyle ciddi anlamda üzendir. fakat ortada bir gariplik var. tolga karel "keşke eve yalnız göndermeseydim" diyor. ardından kerem altan'ın caddebostan'daki evine gidiliyor. daha sonra defne fenalaşınca kerem doktor bulmaya çıkıyor. doktor bulunur mu hiç? arayacaksın direk ambulansı, gelicek. kısacası ortada ciddi anlamda bir sorumsuzluk var. olayın iyice aydınlatılması lazım. ve de acun'un zaten 2 bölümü kalmış olan yarışmayı devam ettirmemesi lazım. herkesin tadı tuzu kaçmış, onun devam ettirmesi çok saçma olur. son olarakta ölüm haberini aldığımda nedense aklıma direk michael jackson'ın ölümü geldi. onunki de böyleydi. bir anda haberi aldım ve yıkıldım. insan bazılarına ölümü hiç ama hiç yakıştıramıyor..
ölümün yasa bakmadigini hatirlatmistir. simdi verecegi bir hesap var...
ölümü cok sasirtti zaten, bi de ölüm sekline üzüldüm.
kimilerine göre heba edilmis bir hayat, kimilerine göre dolu dolu yasamislik...
üzüldüm...
Yeşil elma programında oktay aymelek'i de ağlatmistir. E baya 6 sefer programa konuk olmuş. Adam programına zaten ölü gibi başladı, eski program görüntüleri de yayinlaninca tutamadı adam gözyaşlarını. Oktay ustayı hiç bu kadar neşesiz görmemiştim.
Üç günlük dünya ışte. Seviyorsan birini saklama içinde. Kizgin mısın, küs müsün sen at ilk adımı. Bir ani ölüm ayırınca seni sevdiğinden, bil ki hep keşke söyleseydim, keşke af dileseydim diye bir ömür boyu pişmanlık yaşayacaksın.
bir kez daha anladım ki herşey yalan tek gerçek " ölüm ". hele ki böyle genç dinamik ve neşeli insanların ölümü beni daha da derinden etkiliyor. 16 aylık bebğin annesiz kalması da en acı tarafı. nur içinde yatsın.
katılmış olduğu bir proğramda, çocuğunun cok ağladığını ve neden ağladığına bir türlü anlam veremediğini anlatıyor sürekli ağladığından bahsediyor.
sunucu da çocukların çok küçükken anne babası için ağlayabiliceğinden bahsediyor. defne joy foster ise "evet işte bizemi bişi olucak nedir" diyor yine gülerek...
ölüm, sanırım bir şekilde fark ettiriyor kendini gelmeden önce ama o an, görmek mümkün olmuyor elbette... işte böyle sonradan yazılmışlar, konuşulmuşlar fark ettiriyor... sanki biliyormuş dedirtiyor yada ölüm aslında bilinç altımızda hep var bir şekilde konuşmalarımıza dahil oluyor... yinede insan oğlu için hiç bir zaman olağanlaşmayacak normalleşmicek, yine üzücek, şaşırtıcak her defasında... allah rahmet eylesin. eşine, daha hiç birşeyin belki farkında olmayan evladına, ailesine allah sabırlar versin...
edit: yukarıdaki entryleri şöyle bir okudumda nekadar da çok acımasız, merhametten uzak, insanlıktan nasibini hiç alamamış "insan"lar olduğunu gördüm önce çok kızdım sonra düşündüm dedimki ölüm gibi sizlerde hayatın gerçeğisiniz kötüsünüz ve gerçeksiniz ama bir gün sizde yok olucaksınız o güne dek inşallah iyileşirsiniz...
