ona yaşamak çok yakışıyordu. her ölüm erken gerçekten ama onunki cidden sarsıcı oldu. bu kadar mutluyken minicik bir oğlu sevdiği bir adam varken istediği gibi yaşarken yani çok mutluyken gerçekten zirvedeyken veda etti bu hayata. en çok üzüldüğüm şeyse oğluyla bukadar az zaman geçirmiş olması. oğlu onunla konuşamadan, çılgınlıklar yapamadan, onu kızdırmadan onu tanıyamdan ayrıldı annesi ondan.
genelde onun gibi davranan insanlara yapmacık derdim içimden ama ona hiç diyemedim neden bilmiyorum. gerçekten çok samimi ve içten biri gibiydi. hayatın ne kadar korkunç olduğunu anladım bugun haberlerde. bu kadar hayat dolu biri bu dünyadan nasıl gider. hemde 30 yaşında.
En üzüntü verici şey tüm medyadaki ''Ölü bulundu'' manşetleri.
defne joy foster bugün şu saatte hayatını kaybetti diyemiyor muyuz?
Yapayalnız ölmüş de günler sonra bulunmuş gibi...
Yanında Ahmet Altan' ın oğlu varmış, ''ölü bulundu..! '' denebilir mi... Lütfen.
nasıl nasıl nasıl ölür ya bu kadar hayat dolu bir kadın ? hala inanamıyorum. sanki bir iki gün sonra çıkacak ''amma kandırdım be nasıl yediniz ama ne salaksınız lan'' diyecek her zamanki deli halleriyle. yok yok olmaz ya ölüm bu kadar yakın olamaz!
Bilmem ki içime mi doğdu..
Sabah uyandığımda telefonumu kapattım önce, sonra televizyon ve bilgisayar açmama kararı aldım..
Sonra açtım telefonumu, haberini aldım..
Üzüldüm tabi.. Bir insan ölmüş sonuçta..
irkildim, ölümden, kelimesinden bu kadar çok kaçan biri olarak..
Ne acı..
Dünya milyarlarca yıldır dönerken bize düşenin sadece yarım asırlık bir zaman olması..
Mekanı cennet olsun..
Allah rahmet eylesin..
Çocuğuna uzun ömürler versin..
bu sabah, annemin beni "defne joy ölmüş!" diye bağırarak uyandırdığı vakit inanamadığım, yok canım dediğim insan. kendisini çok fazla takip etmezdim, sıkı bir hayranı olduğum da söylenemez. sihirli annem adlı diziden hatırlarım kendisini. bir kaç gün evvel televizyonda tesadüfen yok böyle dans'ta karşıma çıkmasıydı, bugün ölüm haberini almak çok koymuştur...
ölümün yaşının olmadığını hatırlatmıştır bir kez daha.. belki iki gün sonra, şu an hissettiğimiz ''herşey boş işte'' hissi uçup gidecek akıllarımızdan. hayatın değerini ve her anın dolu dolu yaşanması gerektiğini; yalnızca gencecik, hayat dolu insanlar vefat ettiğinde hatırlıyor oluşumuz, defne'yle ilgili haberlerde tüylerimizin ürpermesinin en büyük sebeplerinden bence. allah rahmet eylesin
