Çaylağım. 10 entry hakkım var, yazar olmam için tanım yapmam adam akıllı msj yazmam gerekirken bunu yazıyorum. Bu harika insanın vefatı beni gerçekten çok üzdü.
Neşeli, kıpır kıpır ve bir o kadar da güzel bir insandı. Şaşırdım...
antipatik gelmiştir bana hep defne joy foster, çok geveze olması çok konuşması şımarık hareketler yapması hoşuma gitmezdi ama yinede kendisine karşı nefret yada sevmeme gibi bir hissim olmadı hiç bir zaman.
önceki gün * kendisiyle ilgili birkaç entry girilmişti. ben de kendi kendime "acaba bir şey mi oldu da bu kadar entry girildi?" diye soruyordum. endişeyle sol frame'deki başlığa tıkladım ve kötü bir şey olmadığını görünce sevindim. bu olaydan sadece 2 gün önce hayata veda etmesi ilginç oldu benim için. cana yakın, sevimli ve kıpır kıpır bir kızdı. sihirli annem'de oynadığı için pek izlediğim söylenemez ama geçtiğimiz günlerde bir yarışmada gördüm onu. yine hiperaktif ve sevimliydi. ben onu hep o haliyle hatırlayacağım. ölümü herkesi şok etti ve üzdü. allah rahmet eylesin.
öncelikle allah mekanını cennet eylesin ve ailesine sevdiklerine sabır versin. yalnız kişi hayattayken atıp tutulur, bak daha çocuk, hareketlere bak dengesiz falan denilir. öldü ya şimdiki yazılar 360 derece değişir. ya kıpır kıpırdı, samimiydi, insan canlısıydı. pes artık bir insan neyse odur be kardeşim. ben şahsen yaşarkende öldükten sonrada bu merhum hakkında hep keşke bende onun gibi hayat dolu olsaydım diyorum.
olum haberi damdaki deli'ninki gibi insani inanmakta zorlamistir.
ofis arkadasimla haberi aldigimizdan beri, her aklimiza gelisinde tuylerimiz diken diken oluyor. defne'den 3 ay kucuk bir oglu var. her sabah odaya geldiginde bugun soyle yapti, aksam boyle yapti diye kuzuyu anlatir. gun ici arar kuzunun ne halde oldugunu kontrol eder defalarca. cogu zaman hoparloru acar birlikte dinleriz kuzunun konusmasini. sabahlari anneanne ya da babaanne ile camdan bakarmis beyfendi, annesi ve babasi apartmandan cikinca cama donup el salarlarmis. yogun oldugumuz gunlerden birinde arkadasim cani yanmis gibi bagirip telefona sarilmisti. apartmandan alelacele ciktigi icin kuzuya el sallayamamis. nasil ozurler dilemisti, unutkanligi yuzunden, ki o zaman kuzu daha 1 yasindaydi. tahmin ederim ki, defne de ayni boyledir.
bu entryi yazarken aklima geldi, bundan tam uc hafta once atesim 40 a cikmis bir sekilde eve geldigimde annemi aradim, gel cok kotuyum diye. 67 yasindaki kadin aksamin o saatinde, evinden kalkip yanima geldi. sabaha kadar basimi bekledi, atesimin dusmesi icin cirpindi. keza hasta yattigim o bir hafta boyunca da basimi bekledi. nobetci eczane arayip, ilac alip getirdi bana.
ben 30 yasinda anneme muhtacken, 1.5 yasinda bir cocuk annesiz kaldi. hayati tanimaya, cat pat konusmaya, yurumeye basladigi bir donemde hem de.
umarim allah, defne'nin yasayamadigi omru cocugunun yasamina eklemistir. insallah annesi gibi etrafina hep nese sacan, kucuk seylerden bile mutlu olabilen bir cocuk olur. umarim hep guclu olur. umarim annesi can'i melek olup obur taraftan onu korumaya devam eder.
Tarih: 7 Ocak 2011 Cuma, Saat 01:00. Sahnede Teoman. Yer: J.J. Balans, sahneye davetsiz bir misafir çıkar ve dans etmeye başlar, Teoman söyler o dans eder. Birden Teoman'ın mikrofonunu alır ve söylemeye başlar. Şarkı bitene kadar Teoman müdahele etmez. Şarkı bitince de sahneden seyircilerin üzerine atlar. Başka kim olabilir ki? Güle güle Defne Joy.
defne joy foster'ın ölümü üzerine yunus günçe'nin yazdığı yazı:
Defne "JOY"
Çok insanla tanıştım. Çoğunu unuttum çoktan. Onlar da beni unutmuştur eminim. Kızmam hiçbirine. Alınmam. Üstüme almam.
Hayat çok hızlı bir tren gibi. Senin camından baktığın çok hızlı bir tren. Ne çok şey görürsün o camdan. Ne azını hatırlarsın.
Seninle tanıştığım günü hatırlıyorum mesela.
Bilindik, alıştığımız "Tanışmalar"a benzemediğini hatırlıyorum. Bir "Buluşma" gibiydi daha çok. Bir "Kavuşma". Beni, benim seni sevdiğim kadar sevdiğini gördüğümde çok rahatlamıştım. Çok korkmuştum beni sevmiyorsundur diye.
Dokunurdu öyle olsaydı.
Senin beni seviyor olman lazımdı.
insan yaşarken hep bir "Aferin" arar ya, toplar ya bulduklarını. Senin beni sevmen benim "Aferin"imdi.
Neden sevdiğini bimiyorsan gerçektir o.
Başka çaren yoksa eğer, sevmekten başka çaren yoksa gerçektir.
Ben bilmiyordum neden seni sevdiğimi.
"Başka" türlü bir kızdın sen. "I am a virgin, but this is a very old t-shirt" yazan bir tişörtün vardı.
Çok iyi yemek yapardın. Zetinyağlı fasulyeni hatırlıyorum.
Beslemeyi severdin. Misafiri severdin.
Sıkılınca "Sıkıldım.Git biraz." derdin.
Ben de giderdim. Bazen sen söylemeden anlardım, giderdim. Ayakkabılarımı giyerken ben, sen bana bakar, gülümserdin.
Çok yan yana uyuduk. Hiç sevişmedik. Kimseyi de inandıramadık.
Zaten bir müddet sonra inandırmaya da uğraşmadık.
Yan yana uyumaya devam ettik.
Kızardın bana.
"Oğlum sen salaksın.Sen salak mısın? Niye böylesin?" diye azarlardın.
"Peki sen niye böylesin?" dediğimde, susardın.
Ben çok özlerim seni Defne! Çok !
Uyandığımda öldüğünü duyacağımı bilseydim, uyanmazdım.
Bir daha yatsam, uyusam?
Sen dönene kadar uyanmasam?
Ağlamadım ilk duyduğumda, Defne.
Ama bak...
Şimdi ağlıyorum!
hepimiz milletvekili olabiliriz, bakan olabiliriz, hatta cumhurbaşkanı olabiliriz fakat sanatçı olamayız efendim. başımız sağ olsun.
edit: oyunculuk bir sanattır. nesini anlamadınız entrynin?
bu kadar hayat dolu, enerjik ve genç yaşta hem de sürekli herkesin gözlerinin önünde bulunduğu bir dönemde ölmüş olmasında ölümün insanlara yakınlığı ile ilgili büyük bir ibret vardır.
çok severdim kendisini, çok da zeki bulurdum. her dinlediğimde, çok konuşuyor dense de, ağzı iyi laf yapıyor derdim ben de..
gerçekten çok üzüldüm.. ailesi için, küçücük bebeği için, onu seven herkes için üzüldüm. allah'tan sabır diliyorum tüm sevenlerine..
astım krizi dediler, astımın tetiklediği bir kalp krizi olabilir dediler, bunun türevi açıklamalar getirdiler. ama hepsi de temeli sağlam olmayan açıklamalardı, bana göre. bir yandan bu sebebi basit buluyor, öte yandan da altından başka bir şey çıkmasından korkuyorum. ailesini düşünerek...
hep dermiş ki ona neden bu kadar enerji dolusun diye sorulduğunda, "hayat zaten kısa, belki de 1 saniye sonra yokuz, ne gerek var o zaman somurtarak vakit kaybetmeye?.. gülüp eğlenmek, eğlendirmek varken.."
hayat doluymuş gerçekten..
bize yaşattığı her güzel dakika için teşekkür ediyorum. bizim onu sevdiğimiz kadar, o da bizi seviyordu, biliyorum.
1.5 yaşındaki oğlunun annesiz büyüyecek olması, böyle neşeli hayat dolu güzel bir insanı hiçbir zaman tanıyamayacak olması beni daha da üzmüştür. mekanı cennet olsun.
