Gerçekten pişman olunmayan hareketlerdir. Bu tanımımızı bir misalle ulu idraklere anlatalım. Eski sevgili diye tabir edeceğim nevi şahsına münhasır bir hanimefendiyi ara sira aramak gafletinde bulunuyorum. Ruh halimde meydana gelebilecek en ufak bir zayiflikta onu aramayi ilac olarak görüyorum. Eskisi gibi her seyi konusabilsek iyi gelecek zannıyla hareket ediyorum. Tersledigi zaman pisman oluyorum fakat onunla baglantiya gecme umudu ve heyecani pişmanlığımı bastırıyor.
işini son dakikaya bırakmak. hep 1 saatim, 1 günüm daha olsa diye söylenip durur bu durumlarda insan. artık planlı olup her ne kadar eskisi gibi yapmasam da sanırım son dakika geriliminin de bir bağımlılığı var.
insanları bu kadar çok düşünmek. insanların iyiliğini düşündükçe, onları mutlu etmeye çalıştıkça içine sıçıyorlar. Ne var ki içimde kocaman bir insan sevgisi var.
