aklım başımda iken sarılamadım.
toprak oldun.
hiç görmediğim diğer dedem gibi.
sana geleydim,
akıl isteyeydim,
çıkmazlarıma bir son vereydin,
o güzel ellerinden tekrar tekrar öpeydim...
keşke sana yetişebileydim...
Dört sene önce filan ilk albümünü yayınlayan rapçi. Şimdilerde hiç bir iz yok kendisinden, oldukça iyi bir tarzı ve sesi vardı. Piyasadan kendisini tek bi albümün ardından çekmesi gerçekten büyük bi kayıp oldu.
akşam 6 da ntv den başlayıp 9 da kanal 7 ile final yapan, ab müzakere süreçlerini, entegrasyon, deklarasyon, fasıllar, mutabakat zaptları, üyelik sürecindeki ülkelere ayrılmış destek fonları filan... bunların hepsini yakından takip eden. hepsini takip eder ama hiç bir şey anlamaz. kanal 7 yi listede 39. sıraya kadar atarsınız ama yine 1 den başlayarak yavaş yavaş gidip bulur. 3 e ve 9 a basıp gidebilir ama o bunu yapmaz kendi özel yeteneklerini kullanarak yıllardır yüzgöz olduğu televizyona karşı. bir gün kalkıp tek başına avrupa ya girecek diye endişelendiğim evimizin direği kocaman adam.
yıllar sonra değerlenecek arsa teklif edilip almayan adam.
genelde torunları tarafından nedense böyle betimlenir dedeler.
- şu rezıdıns'ın olduğu arsayı zamanında dedeme yüz liraya teklif etmişler almamış gitmiş iki çuval şeker almış. hayır alsa şimdiye çok zengindik.
bunu diyen ergen genelde ortamı etkileme peşindedir, e kardeşim zenginliğin direğinden dönmen seni neden ilgi çekici yapsın ki. o mal dedenin torunusun işte. sana şimdi teklif etseler gidip pileyşiteyşın alırsın.
babanın babası. gençliğinde kıvanç tatlıtuğ'dan daha yakışıklı olan, sarışın mavi gözlü çerkes beyefendisi. en çok özlediğim insanlardan. nur içinde yatsın.
hayatımda eksikliğini hissettiğim pek bir şey yok. yani eksiklik derken, gerçekten ihtiyacım olan ya da olmasına ihtiyacım olduğunu düşündüğüm şeyleri kastediyorum. çok klişe gelse de mesela paranın eksikliğini hissetmedim hiç. "ne az ne de çok" şeklinde özetleyebileceğim bir gelirim oldu benim. gelir kaynağıma gelince; normal olarak babamdı. çoğu insan için olduğu gibi. ben babamdan para isteyemem pek. çekindiğimden değil de, huy olmuş daha çok. ufakken bile hep anneme söyler, ondan alırdım harçlığımı. evin geçimine bir katkım olmaması, para kazanmak için sabahtan akşama kadar çalışan biri insandan para isteme eğilimimi engelliyordu sanırım. sırf bu yüzden parasız kaldığım bile olmuştur. annem ne zaman evde olmasa bilirdim ki o gün zor geçecek. ya babam kendisi verecekti ya da parasız öylece oturacaktım evde. ufak bir velet olduğum için elime öyle çokça para da geçmiyordu haliyle. sözün özü; babadan para istemek zor, baba olmak daha da zor.
eksiklik demiştim. işte hayattaki tek eksikliğim, olmasına ihtiyaç duyduğum tek şey dedemdir. babam için ise hayattaki tek eksikliği; babası.. eksik olan iki kişi aynı kişi. bizi, yani babamla beni tamamlayacak kişi..
Aleviliğin şamanizmden geldiğini uyduran kişilerin, şamanların kaç yıllarında yaşadığını , kimler olduğunu bile bilmediği ama dede deyince aklına Alevilik gelen çocuklardır.
en saygı duyulası arkadaşınızdır.yeri gelir elini öpersiniz yeri gelir omuz omuza gezersiniz, yeri gelir usturuplu oturur, yeri gelir kız muhabbeti bile yaparsınız.tektir hayatınızda. tek kalacaktır hep...
