sıradan bir gündür. herzamanki gibi, masa başı görevimi yegane kötü emeller ile oyalarken, aniden karşımda iş aramaya gelmiş o kızcağaz *karşıma dikiliverdi. masumiyet yüznün altında yatanları göstermiyordu ve hemen cv sini onaylayıp. müdür olan dayıma gönderdim. ardından msn'den kısa bir mesaj ; o kızı hemen işe al! neyse o kızcağaz artık işe başlamış ''ıbm'' makinelerden, bir bir ürünleri geçirirken. ben, yine ''o'' kötü emellerime devam ediyordum. ta ki o kızcağızın aşağı inip direk bana sarılışına kadar. ne yapacağımı bilmiyordum aniden sarılmıştı. ama sadece sarılmıştı. anlam veremedim. aradan 5,6 dakika geçti yanına gittim ve daha deminki sarılma nedendi? diye sorudum. cevap ise manidardı ''içimden geldi'' dedim bir daha gelirmi? o içtenlik ''ilk adım benden dedi'' neyse aradan aylar geçti ve o kızın her aşağı inişinde çatur çutur öpüşüyorduk. ve yine aradan geçen zaman ve ''o'' aşağa inmeler, ama artık kordinatlar dayımın ofisine doğruydu. hiç şüpelenmemiştim. lakin dayım günlük hesap alıyordu. ama ofisine kapanıp geçen yarım saat ile. neyse yine sıradan bir gündü. artık iyice birbirimizin olmuştuk. telefonda görüşmeler, buluşmalar ve binumumları. ve günlerden pazartesi saat akşam 22:00 gösterirken aniden telefonuma gelen mesaj ile irkildim ''hemen xx cafeye gel bekliyorum'' üzerimi giyinip cafeye doğru yöneldim. aradan bir kaç dakika geçtikten sonra yine telefonuma gelen bir mesaj, mesaj bu sefer dayımdan geliyordu ''neredesin lan hemen yanıma gel! yoksa seni dayılıktan redderim * ne oldugunu anlamadım ve hemen dayımın yanına gittim. ve öğrendimki ikimizi birden idare ediyormuş şıllık. o gün bu gündür kimseyi işe almam sözlük.
