bütün bir hafta okulda derslerden anası ağlayan çocuk, haftasonunun hayaliyle katlanmıştır son gün müdürün nutuklarına.. kırmızı bisikleti evin bodrumunda onu beklemektedir çünkü.. koşarak gelir eve.. ödevleri bir çırpıda yapar.. ve sonra mutfakta salata yapan anneye en masum bakışlarla sorar ; anne yemeğe kadar bisiklete binebilir miyim? anne tam hayır diyecekken, yüzündeki masum ve yalvaran ifadeyi görür, ve dayanamaz ; evet ama baban gelecek şimdi, evin önünden ayrılma oğlum der..
çocuk sevincini gizleyemeden fırlar bisikletiyle sokağa.. daha ilk turda tökezlenip düşer.. yeni alınmış pantalonu yırtılmış, bir dişinin de ucu kırılmıştır.. üstelik babası evin önündeki yokuşu tırmanmaktadır.. iş yorgunu baba, sorgusuz sualsiz daha yaptığı an pişman olacağını bilmesine rağmen, oğlunun kulak tozuna okkalı bir tokat vurur. dünya döner, bisikletin çamurlu tekerleği döner, çocuk eve döner.. ağlayarak, hıncını saklayamadan, bağıra çağıra ağlayarak odasına, yatağına koşar.. omuzları sarsıla sarsıla ağlar dakikalarca.. başına gelip teselli etmeye çalışan annesini ve odanın kapı eşiğinden kendine seslenen utanmış babasını istemez yanında.. utancı, çocukça gururu esir almıştır gözyaşı torbalarını.. ve tükeninceye kadar ağlar.. ağlaması önce hıçkırıklara sonra inlemeye ve en sonra da bir annenin içini paramparça edebilecek desibelde iç çekişlere döner. herkes perişan olur.. ama fayda yoktur.. yemek falan da yediremez kimse kırılmış gururu olan bir çocuğa.. üstelik binbir zorlukla aldırdığı kot pantolonu da yırtılmışsa.. bu iççekişler saatler sürer. çocuk yorganın altında içinin üşüdüğünü hisseder.. ısınmak için kıvrılır, dizlerini karnına çeker ve yorgana annesine sarılır gibi sarılır.. giderek iç çekişleri azalır.. ve dipsiz bir uykuya dalar.. gece uykusunda sayıklar.. onu izleyen annesinin ve başucunda pişmanlık gözyaşı döken babasının farkında olmadan sayıklar..
sabah kendi üşümesine uyanır.. önce hatırlamaz geceyi.. yatakta doğrulur.. camdan vuran güneş, güzel geçecek haftasonunu müjdelerken aklına düşer babasının tokadı, bisikletinin dönen tekeri ve yırtık kotu..
ama ayaklarını yere basıp ayağa kalkacağı anda, yatağının yanındaki sehpadaki hediye paketi bütün düşüncelerini unutturur.. paketi çocukça bir telaş ve sevinçle açar.. ve yırtılan kotundan bile daha güzel dizleri çıkartmalı, almancının oğlunda hep kıskandığı kotun aynısından vardır.. sevinç çığlığı atacakken, kapı aralığından kendisini tebessümle izleyen anne ve babasını farkeder.. utanarak ama koşarak gider ve sarılır ailesine.. bütün bir kayıp çocukluğa sarılır gibi.
anne için, çocuğun içini çeke çeke uyuya kalması yeterince iç parçalayan bir durumdur. hele bir de dayak yediği için ağlaya ağlaya uyuya kalmış ise dayaılmayacak bir pişmanlık sızısı yaşatacağı muhakkaktır..
kimi çocuk ise dayak yiyince ağlamayı zayıflık sayar, hele dayağın bir eğitim aracı olduğuna inanmıyor ise ve ağlamayarak gururunu korumaya çalışıp, sen beni dövdüğün sürece böyle davranmaya devam edeceğim sözleri ile de tepkisini dile getiriyorsa, sadece kuru iç çekişleri olacaktır. gözyaşlarını içine akıtırken kuru kuru içini çekecektir. zayıf omuzları istemsiz olarak sarsılacak gözleri fışkırmak isteyen yaşlara karşı koyarken öyle dalıp gidecektir...
bırakın bedeninin küçüklüğünü, fiziki gücünün size yetmeyeceğini, sadece çocuğunuz olduğu için size el kaldırma şansı olmayan çocuğa vurmanın ne denli yanlış ve yararsız olduğunu bir düşünün. aslında dayak yiyen çocuğun değil sizin utanmanız gereken bir davranıştır. çocuğun değil, ebeveynin zayıflığıdır.
okula yeni gelen sarı örgülü saçlı kızı ve kalem kutusunu biranönce annesine anlatmak için eve koşan çocuğun , kızı eve bırakıcam diye eve geç kalıp annesinden yediği tokatla koştuğu yatakta yaşadığı iç yakan durum.
geleceğe dair kendince çok önemli planlar yapar. ve bu planlarda hep babasından üstündür ya da babasını görmezden gelir. karmaşık duygular içindedir ve evden kaçma planı hep ceptedir..
öleyim de görün duygusu da yaşar aynı zamanda. eğer okuduysa kaşağı kitabını hatırlar, ve hatırlatmak ister. bir daha hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını düşünür. mesela sabah kahvaltı etmeyecek, evden çıkarken babasının yüzüne bakmayacaktır. nereye kadar sürerse sürsündür bu durum. kendi başına var olacaktır artık. beşiktaşın orta sahasında oynadığını düşünür yaşına bakmadan. orta saha son haftalarda iyice aksıyordur ve kendisi gibi akıllı pas dağıtan, gerekirse adam geçebilen ve gol atabilen birine ihtiyaç vardır..
iç çekişleri azalır ama bu kez de orta sahadan kimi keseceğinin telaşı sarar. bir de kendisine uygun forma bulunup bulunamayacağı.. kendisini döven babası mı? o artık çok uzaktır..
