eğer istanbul trafiğindeyseniz ve sizi sollayan bir minibüse karşı daaaaaaat(söz değil belki ama) diye bir ses çıkartırsanız sağlam bir dayaktan önce çıkarttığınız son söz bu olur. *
- Ya olmuştur bi yanlışlık
(Çaaaaaat)
- Ama bak birader ayıp oluyor, el kaldırmıyoruz diye gelme üstümüze.
(dıkşınnn)
- Dua et, dua etki seni severim.
(Çaaaat)
- ama ebeeennniaaaaaaaaaaaaahhh aaaaahhhh gözüm.... gözüme vurdunn.
-hersey kavgayla mı çözülür bize bi beyin ve cene verilmiş oturup konusalım olmazsa kavga da ederiz ama nedir bu siddet ya. hem beni dövünce elinize ne gecicek belki konustugumuzda hatalı oldugumu anlarım. yanlıslarımı gösterir beni dogru yola sokmus olursunuz. kacıncı yüzyılda yasıyoruz ki.
e bu kadarına dayanamayan kalabalık susturmak için dövmye baslar. sonucunda:
-yanınıza kalmıcak lan bu ah cenem. ulan bari bi taksi parası verin hastaneye gidem ya
küçükken * büyüklerden biri bana vurdu diye babama şikayet etmiştim. babam da hiç istifini bozmadan bana dedi ki 'o'na git de ki; babam anana selam söylüyormuş'. ben de anlamadığım halde ertesi gün muhteşem bir çözüm bulmuşçasına gittim çocuğa 'anana selam söyle' dedim. sonrasını hatırlamıyorum...
çoluk çocuk bunlar gidip biraz eğlenelim.
sözü edilir ve kavgaya gidilir ama etrafta çoluk çocuk yoktur bizim yaşlarımız da bizden daha fazla kişi vardır ve olaylar gelişir.
