mutluydu. mutluyduk lan. biz öyle mutlu olamadık hiç bir daha. dağıldık ki zaten. ne zaman biraz sohbet etmeyi denesek, bir yerden sonra laf sana gelir oldu. herkesin ağzı, dili düğümlendi. derin bir sessizlik oldu, ardından herkes bahaneler ile uzaklaştı. şimdi hiç kimse kimse ile konuşmuyor. Sözlükte yazan yok içimizde de artık.
ben bu yazıyı sana yazdım başlığına girdiği bir entry çıktı karşıma, o entryi okuyan herkes için gülümsetebilmek için yazmış. hangimizin aklına gelir de yapar böyle bir güzelliği, inceliği, insanlığı ., allah rahmet eylesin , mekanını cennet eylesin .,
bir ara şukelalarda yazılarına rastlayıp araştırdığım ve çoktan aramızdan uçup gittiğini öğrendiğim yazar. hiç tanımadığım halde bütün gün aptal saptal gezdim. ne çok sevmişler galatasaraylı bu abimizi. bir de açtığı ölüm adildir başlığı... hayat çok garip...
allah rahmet eylesin. tanışamadığım ve sözlük tarafından gayet sevilen bi yazarmış. allah sevdiğini yanına erken alırmış derler. üzülmesin sözlük yazarları, yine sevildiği bi yerde.
ne olmuş yazarları için (bkz: damdaki deli/#9198847)
mekanı cennet olsun tekrardan. ne zaman başlığını, karşılama mesajını, entrylerini görsem hiç tanımadığım halde içimde bir şeyler düğümleniyor. huzurla uyusun...
ara sıra entrylerini okurdum.
pek ben butonuna bakmazdım merhumun. basardım ama o aramızda yazısını görünce içimde bir acı oluyordu.
nedense hangi entry'sini okusam içime dokunuyordu. beni yaralıyordu bana onca yaşadığım acıları hatırlatıyordu.
ama kızmazdım sinirlenmezdim çünkü öyle derinden yazıyordu ki öyle güzel ve mayhoş yazıyordu ki nasıl kızardı ki insan ona.
bu onun için yazdığım ilk entry çünkü daha önce de yazıp yazıp siliyordum çünkü üzülüyordum, yaralanıyordum tekrar.
Bir yerlerde entrylerini görüp kim lan bu damdaki deli diye açtım sayfayı, vefat etmiş allah rahmet eylesin.hem yazar olup hem vefat eden birini görmek üzdü beni.
