lise yıllarımdan aklımda kalan parçalı bulutlu anılarımdan bir tanesidir ananasla tanışmam.1990lı yıllarda bırakın ananası muzun nasıl yenildiğini bilen ve yiyecek bir babayiğit bile bulunmazken biz üç kafadar harclıklarımızı birleştirerek ananas almıştık.çağımızdaki gibi bilgiye ulaşmak kolay olmadığından nasıl yeneceğini bulmamız epey zaman almıştı.Uzun uğraşlar sonucu soyulması gerektiğine kanaat getirip soyup yemiştik.
bana hayatın ta icinden acı bir olayı hatırlatır.
arkadaşımın abisi daha küçükken annesiyle birlikte komşularında otururken, kadının ikram ettiği meyvelerden sadece portakal ve elmayı tanıdığını diğer meyveyi daha önce hiç görmediğini ve nasıl yenileceğini bilmediği için de
yemeye çekindiğini anlatmıştı. ve devamını da gözleri yaşla dolarak anlatmıştı. komşu kadının 'hadi buyrun' demesiyle ufacık cocuğun muz'u alıp kabuğuyla birlikte ısırması,
annesinin çaresizliği..
