özgürlük hissidir..
ne anne olmak ne baba olmaktır kanımca..
beyindeki o özgürlük hissi, algısı çok berbat birşeydir dostum..
olumlu yöndeyken istanbul'un üzerinde uçar gibisinizdir kulaklarınızda harika bir melodi vardır..
olayı sözlük boyutuna indirecek olursan; hani vardır ya 'yazdığım yazının eksi oy alması beni hiç ilgilendirmiyor, siz kimsiniz ki sizi ciddiye alayım, üff tmm yha' cı şakşakçılar. işte öncelikle takdire doyurulması gereken bu tipteki insanlardır da itirafı zor gelir yalnızca.
ya da şöyle düşünün; 50 liraya aldığınız badiyi herkes beğenir, ama 10 liraya aldığınız badiniz, arkadaşlar tarafından beğenilmişse asıl o his en güzelidir.
Dönem dönem farklılık gösteren hislerdir. ilk okul çağındaki bir çocukla ömrünün sonuna yaklaşmış insanın hisleri arasında elbet bariz farklar olması doğaldır. Başarılar, anlık sevinçleri his olarak görmemek lazım ve bana göre baba olmak en güzel his olacaktır benim için. Kendi canımdan olan ve yaşamından, başarısından alacağı kararlardan sorumlu olduğum bir insan.
