unut desem hayal etsem diner mi gözlerinde hatıram
ellerin resimlerimde
eksik yapboz parçası gibi aşk hayatımdan gidince
sen diye bağırdım tüm gece yıldızlarım şahit
yalan desem dön gel desem dudaklarından aksa aşk öpünce
gözlerinde parlasa yıldızım ve kaysa tüm dilekler
ben eli kolu bağlı otobüs durağında halime bakıp puslu camda
ekmek yine pahalanmış
umrumda mı dünya
eskiden,insanlarının içinde gökkuşakları olan yer.
siyah bir yağ tabakasıyla kirleniyor gökkuşağımız,modern insan petrol diyor buna.
hükümetler yine kuklaydılar belki, ama insanların vicdanlarını bir torba yakacağa satın almazlardı.
atom bombaları ve uranyum santralleriyle, yeni nesiller tehdit edilmezdi.
güçlü,fiziksel olarak şişman rambo olana değil de, ufku geniş,hayata farklı bir bakış açısından yaklaşan, insanların iyiliğini isteyen ve onları gözeten insanlara denilirdi.
insanlar bir ayakkabıya 300 lira vermezlerdi, hayır kurumlarına bağış yaparlardı.
ama artık o hayır kurumlarına bile güvenemiyoruz.
insanlar yapılan ufak kahramanlıkımsılarla hipnotize edilemezdi.
allah-u ekber diyenin değil de,haklının ve mazlumun yanında durulurdu.
insanlar tramvaylarda,otobüslerde ,ant verdim siz geçiniz,buyrun kerem edin,sizden önce geçmek ne haddime derlerdi inerken otobüslerden.
şimdi ise otobüslerde bir lahmacun kokusu yüzünden insanlar öldürülüyor.
sınırlarını bilemediğimiz kadar büyük bir kainatta, büyük derdi olan küçük noktaların yaşadığı samanyolu galaksisinin -şahsi kanaatim- hayat olan tek gezegenidir. ayrıca nasıl oluştuğu hala çözülememiş, kendisinin ve güneşin çevresinde dönüp duran, türklerin ''acun'' dediği yaşam alanıdır.
Bu fırtına dinecek
Ve herkes geride kalanlarla devam edecek
Yara açanlar da olacak
Yarası yananlar da
Belki fırtınalar devam edecek haddinden fazla
Güzel şeyler de olacak
Kimisi sövmekten vakit bulamayacak yaşamaya
Kimisi kendini çok kaptıracak
Az ilerde biri inecek
Fazla uzaklaşmadan bir başkası binecek
Dünya böyle dönüp gidecek
Son söz söylenene dek
Sorunun kendisiyken bu hain dünya
Cevabı da saklayacak son söz söylenene kadar
Bazıları kopacak
Bir şeyler eriyecek
Aynı anda yastığa bir baş mutlulukla değecek
Bir ümit taşarken yüreklerden
içten bir kahrolsun çekilecek
Rahat rahat bir nefes verilecek
Az ilerde biri inecek
Fazla uzaklaşmadan bir başkası binecek
Dünya böyle dönüp gidecek
Son söz söylenene dek
