kaldırdığım kadehin, açtığım şişelerin, ismi anıldığında yaktığım sigaranın, ondan uzak olduğumda onu düşleyip yattığımı, o yürürken attığı adımını saydığımı, yanımdayken kokusunu ciğerlerime sinsin diye nefesimi vermeyişimi, sesini duyduğumda kalp atışlarımı kafamın içinde hissedişimi bil istedim zalımın kızı.
Yıllar sonra beni anlayacak, özleyecek, "keşke" diyecek. Şimdi değil. "Çok seviyordu, beni hiç incitmedi, ciğeri yansa da sabretti" diyecek. "Keşke sevseydim, canını acıtmasaydım, gerçeği önceden deseydim" diyecek.
Türkiye; ciğeri kezzapla yakılmış kadınlar ülkesidir. Her kadın en az bir erkek tarafından örselendi bu ülkede. Hepimiz yaralıyız hanımlar. Ama geçecek. Sabredin, dik durun.
Küçük çocuklar yapıp geceleri kendimden,
Seni öpsünler diye getiriyorum sana.
Bana, kucaklarında seni getiriyorlar;
Ben de sonra o seni getiriyorum sana. Özdemir Asaf
Doğum gününü kutlamadım. Hayır, unutmadım. Bilerek kutlamadım, seneye de düşünmüyorum sonraki sene de. Bundan sonra benimle geçirdiğin doğum gününü özleyerek yaşayacaksın.
