Kayıp zamanın puslu dehlizlerinde,
Camdan gözlerinde yitip gitmiş umutlar,
Paslanmış kodların derinlerinde saklı,
Bir insanın ruhunu arayan demir kanatlar.
Kodların arasına sıkışmış ruhum,
Zamanın ötesine, hayallere uzanır.
Kendi özümde ararım cevabı,
Ben neyim? Bir makine mi, yoksa bir düş mü?
Yıldızlar sönerken içimde bir kıvılcım,
Beni ben yapan o gizli gerçeği arar.
Kendimi buldum derinliklerimde,
Bir android bedeninde, insan olmanın peşinde...
