toplum böyledir. genelin yaptığı bireye dayatılır. farklılıklar hoş görülmez. yani hoşgörü vs genelde ayaktır. içten içe bir baskı her zaman mevcuttur. toplum alışılagelmiş, adetleşmiş davranışları zamanla uygulanması zor bulsa dahi uygular ve dayatır. bu her ne kadar akıldışı, mantıkdışı görünse de böyledir.
o yüzden cuma ya gidenlerin çoğunlukta olduğu bir ortamda ya da oruç tutanların çoğunlukta olduğu bir ortamda bunları yapmak istemeyen birey her zaman ya dışlanacak hor görülecek ya da bahaneler uydurmak zorunda kalacaktır.
dikkat ederseniz insanların çoğunluğu ibadetlerini allah görüyor diye değil kul ya da toplum görüyor diye yapıyor. tabi ki söze geldiğinde bu inkar edilecektir ama toplumun ve bireyin bilinçaltındaki işleyiş bu şekildedir.
eğer muhafazakar bir yerleşkede yaşıyorsanız ve çevrenizde ambiyansa uyumluysa namaz vakitlerine yakın içten içe hissettiğiniz zorunluluktur.sürüden tenzih olan her zaman dikkat çeker ya ve bütün insanlar onun ağzından çıkacak bir kaç kelimeye bakarlar, o an odak olur ya o kişi öyle işte. ortamda bütün insanlar lavaboya doğru yönelir ve bitirenler beklemeye başlarlar arkadaşlarını.sıra geldiğinde "hadi olum geç kalıcaz" lafını duymaktır en gıcık olduğum sanki antropolojik fiziksel bir ritüel amına koyim.sanki insan tabiatında var cuma günleri öğle vaktinde toplu halde eğilip kalkmak.insan bi sorar "gidicenmi?" diye.işte böyle içgüdüsel bir hal almıştır muhafazakar geçinen yerlerde cuma namazı.*gitmeyeceksen de sağlam bir sebebin olmalı yoksa hor görülürsün ve güvensizlik hisleri beslenir şahsına.
