annemle kadınlar hamamına giderdik. portakal , elma falan koyarlardı benim önüme. fallik nedir freud'dan falan değil bizzat yaşayarak hamamda öğrendim. [ portakal elma dedim ya ] sonra bolca elma/armut kalça , sütun/kütük bacak, ayva/fincan bolca göbek biriktirdim. birisi taş biriktirdim demiş yukarda. ben taş gibi hatunlar biriktirdim ama hep aklımda.
bazen bir hevesle başlar çocukken biriktirmeler. bir pul koleksiyonudur belki bu, belki eski para koleksiyonu. eski çocukluk hevesi olanlardan, yabancı ülkelere gidenlerden ne eski ne değişik paralar ve pullar toplanır. değişik ülkelerin 2-3 renkli, değişik köşeli garip yazılı ve şekilli paraları, ya da üçgen-beşgen pulların koleksiyonları. çocuğu memnun etmek için eski koleksiyonlardan ya da farklı ülkelerden armağan edilenlerin karışımı çok değerli kılmaya başlar çocuğun koleksiyonlarını. paralar-pullar dökülür ortalıklara, bakılır, sayılır, kategorilere ayrılır. kuzenlere, arkadaşlara gösterilir. hatta bazen paylaşmayı öğrenmeye yarar bunlar: çok sevilen arkadaşa koleksiyondan değerli bir parça hediye edilir.
zaman geçtikçe eskisi kadar biriktirilmez olunur pullar ve paralar. bir rafa, bir çekmeceye atılırlar. ve baba çıkıverir birden ortaya, milyarlar eden koleksiyonu çıkarıverir tozlandığı çekmecesinden. tüm emeği habersizce satarken, çocuğuna saygısını da yitirmiş olur aniden. sonra bir ara o çekmece bir açılır, bomboş kutular bulunur gerilerde. para için çalınan emeklerin harap edilişi farkına varılır. yıkık dökük ağlanılan o an, hep gelir hep gözlerin önüne büyüdükçe. benden çaldıkları sadece bunlar olsaydı bari denilir içten içe: sadece parasal şeyler olsaydı keşke....
çocuk olarak sana karşı yapılan kötü hareketler, ezilmeler, dışlanmalar, haksızlıklar, çekilen acılar biriktirilir genelikle. sonra bu biriktirilenler kişiliği oluşturur. birde kini.
