aslında çok önemli bir konudur bu. yıllar sonra bilişsel, psikomotor ve benzeri gelişim dersleri alınca önemini anlamışımdır.
öyle bir durumdur ki bu, dondurmanın eriyen kısımlarını yalamak, bunu yaparken de fazla derine dil vurmadan* yüzeydeki dondurmayı sıyırıp almak gerekir. en son bitirmek için de yüzeyden sıyırdığınız dondurma katmanı olabildiğince ince bir olmalıdır. bunu yapmak için bir yandan diğer çocukların dondurmaları gözetlenir bir yandan da ağıza götürülen dondurmaya uygulanan el ve dil basıncı ayarlanmaya çalışılarak yalamayı minimum kayıpla atlatmak hedeflenir. bu aktivite el-göz koordinasyonunu ve el basıncının ayarlanmasını gerektirdiğinden bu becerilerin ve ince kas hareketlerinin geliştirilmesine katkıda bulunur.
bir de duyuşsal boyutu vardır bu işin. çocuk diğerlerini psikolojik olarak ezerek egosunu tatmin etmeyi amaçlar. herkes bitirecek o bitirmeyecek herkesin canını çektirecek, diğer çocukları eze eze yiyecek dondurmasını. velede bak sen. ama hangimiz yapmadık ki.
sigmund freud'a göre ise dondurmayı yalayarak yemek en başta fauldur. amorti olarak bu dondurmanın diğerlerinden geç tüketilmesi libidonun dondurmayla ilişkilendirilmesi ve bu bakımdan diğerlerine cinsel yönden üstün olduğunun mesajının verilmesini amaçlar.
