ortam itibariyle kulak misafiri olunan veya davranışlarına bizzat tanık olunan ebeveynlerdir. bazı çocuklar her şeye anırarak ağlamaya hazır olduklarından çaresiz kalıp, tahammül gücünün azalmasıyla başvurulan birtakım kafadan sallama hikayelerle dikkat dağıtmak isterken, etraftan dikkat çeken yöntemlerdir ayrıca bunlar. malesef.
yer, kahvaltı verilen, çayır çimen, piknik masalı, algida şemsiyeli açık alan.
iki yaşlarında bir oğlan çocuğu ve annesi arasında geçer.
- aaaaaa! aşkım arabalarını sulamamışsın?
(ana! nası yani? deyip şöyle bi çaktırmadan arkana bakıyosun. yerde büyükçe iki plastik kamyonumsu oyuncak. çocuğun elinde pet şişe su, çocuk mal mal annesine bakmakta, araba deyince anlamadı çünkü)
- aşkım naniiilerin kuru kalmış bak!
(çocuk, haaa.. nani! evet. deyip işe koyuluyor)
- hadi şuraya da su doldur, cıpcıp yapıcaz tamam mı?
şekilde görüldüğü üzre araba sulanan bişeydir. sulanmazsa kuruyo çünkü. kuruyunca n'oluyor peki? hikayenin sonrası kayıp. acıklı olsa gerek. zaten çocuk o sıra mallaştığından robot gibi söyleneni yaparak amaca ulaşılmış oluyor.
bi'de ebeveynin at olduğu dıgıdık oyunu var ki, ortaya konulan performans takdire şayan;
- hadi babası sen şimdi at ol..dıgıdık dıgıdık koşun ormanda..hadi bakalım. (mümkün olduğunca gaza getirmeli) ayyy ne güzel.
