--spoiler--
Ay sonra dayanamayıp elime aldım pek bi hoşuma gitti o gün bugündür yalan söylerim ay veririm ay işte tüm ahlaksızlıkları yaparım.
--spoiler--
Kıldığın namazlar boşuna abla bel egzersizi yapmış oldun.
Bu ülkeden nasıl böyle mankafa insanlar ne zaman türedi la?
- düşünsene otobüs durağında ben böyle dururken deri eldivenli, üstleri çıplak, bandanalı bir sürü adam gelip bana şeyleri sürtüyolar.
+ yaz bunu, tutar bu.
epey zaman evveldi. kafamda binbir dert, dilimde acı bir türkü, vurmuşum kendimi sokağa. artık ne kadar yürüdüysem farkında bile değilim, tren istasyonuna gelmişim. yorulmuşum da biraz... garın önündeki duraktan 253/c'ye binip eve dönmeye karar verdim. saate baktım, 10-15 dakika daha var. durak içerisindeki banka oturdum bir sigara yakarak. o ana kadar orada olduğunu bile görmediğim biri, "sen napiyorsun hayvan, ahlaksiz herif" diye bağırdı. sesinden anladigim kadarıyla, o siyah kumaşın içerisindeki bir kadındı. "ne diyon la sen" der gibi baktım Yüzüne. bu başladı feryada; "sapık herif, yanıma oturmak suretiyle kıçını kıçıma degdirdi. bi de keyif sigarasi yakmis allahın belası, yetişin"
tabi tepem attı, "bi siktirgit, amk manyağı" der demez ense köküme bi darbe yedim. o an durakta ne kadar kadın varsa, hepsi birden çantalarıyla saldırmaya başladilar bana. darbelere dayanamadım, dengemi kaybedip düştüm yere sırtüstü. sonra olanlar ise asla hatırlamak istemediğim anılardır. ancak ibret olsun diye paylaşmak zorunda hissettim kendimi. bana ilk saldiran kadın kollarımı iki yana açık şekilde ayirip üzerine bastı. diğer iki tanesi ise dizlerime oturmak suretiyle beni hareketsiz kıldı.
kollarıma basan, siyahliya; "hadi kardeşim, haddini bildir şuna, açılış senin" dedi. ben ne olduğuna anlam vermeye çalışırken, kadın, hacet pozisyonunda, suratıma doğru çömelip eteğini sıyırdı. "aha ! " dedim, " ağzıma sıçacak"... lafın gelişi de değil bildigin, donu çıkardı ve...
o gün benim için adeta bir felaketti. tüm kadınlar, yaklaşık 80 kişi kadar, sırayla cinsel organlarını yuzume gözüme sürttürdü. o kadar aşağılanmamistım hiç.
aradan uzun yıllar geçmiş olmasına rağmen, bugün hâlâ kaavenin önünden geçerken, "hımfs hımfs am kokuyor" şeklinde başlayan tezahuratlara maruz kalıyorum.
o gün insanlık onurum çiğnendi ve bu hayat boyu taşımak zorunda kalacağım bir yük olarak omuzlarima bindi.
