ardında voice of the soul gibi sessiz ama çok daha güçlü bir çığlık bırakan, yaşadığı dönemde; hüznün ve isyanın, sahne duruşuyla ve yazılan melodilerle nasıl ifade edilebileceğinin simgesi olan müzisyen... metal dünyasının dinmeyen gözyaşlarından bir damla...
çok iyi bir müzisyen olduğu tartışılmazdır, yarattığı türün babasıdır.
ama unutulmaması gereken olay, chuck'ın tamamen ruhsuz sololar yazmasıdır. kendisi gitaristliğini tamamen tekniklik üzerine kurmuştur, çalması zor sololar yazmıştır ama bu soloların içine ruh katmamıştır.
chuck schuldiner sadece bir müzisyen değil bir tarzdı, bir anlayıştı. death metal'in babasıydı, kendine özel tarzı vardı. 10 sene önce aramızdan ayrıldı aniden. şimdi kristal dağın zirvesinde oturup dünyayı izlediğine eminim.
metal müziğin filozofu, death metal'in yaratıcısı ve adını aldığı death grubunun beyni. ölümüne en çok üzüldüğüm insanlardan. onun sağlığında kendisini tanıyamadım, biz daha tasolarla oynarken o harikalar yaratıyordu. ölümünü çok çok sonra öğrendim böyle bi adamın varlığından bile haberim yoktu çünkü. ama ben bu insanı öldükten çok sonra tanımama rağmen hiç kimsenin müziğinde bu kadar sürüklenmedim, hiç kimsenin müziğinde bu kadar kendimin farklı yanlarını keşfetmedim, kimsenin müziğinde bu kadar düşünmedim. tüm müzikler bir yana bu adamın yaptığı müzik bir yanadır bana göre. müzik dünyası için çok çok acı bir kayıp gerçekten.
death metalin babalarından ve bu müziği en içten yapan insanlardan birisi. şarkı sözlerinde boş söz, notalarında boş nota bulamassınız. herşey olması gerektiği gibi yerli yerindedir. ne yazık ki tümör nedeniyle hayatını kaybetmişti. rahat uyusun..
Metal müzik dünyası için dönüm noktasıdır bence bu adam. Çünkü kendi zamanı için alışılmış sıradan riffler değil de hareketli, teknik çok baba death metal rifflerini şarkılarında yansıtmıştır. Benim müzik hayatımda en çok ilham aldığım müzisyenlerden biridir. 13 Aralık 2001 de ölmüştür, bu sene 10. ölüm yılıdır. Bence şimdilik teknik olarak onun varisi necrophagist grubundaki Muhammet Suiçmez'dir.
metal camiasının gelmiş geçmiş en baba müsizyenidir. death'le yaptıkları bir yana dursun hiçbir şey yapmasa bile o mütevazi tavırları seyirciye karşı onlarca kez teşekkür edişi için hayrana olacağım bir müzisyendir. konserlerinde gitarı tutuşu, mikrofonla james gibi öpüşmeden vokalini icra etmesi, kafa sallamayıp seyirciyle göz temasında kalması ve symbolic ve the sound of perseverance gibi albümleri çıkardığı düşünüldüğünde bu adam gözde daha da büyür. sürekli metali kollayın, müziği destekleyin, güçlü kalın sağlam durun gibi öğütler verir bir de bu adam. şarkılarında realizmin doruk noktalarına çıkmıştır. öyleki spirit crusherda kanın tadına bakmaktan korkma derken gerektiğinde cesaret edip kavgaya girmenin de bir erdem olduğunu söylecek bir müzisyendir... missing you always loving you forever forgetting you never chuck... we are bunch of stubborn chuck, we dont kill metal...
enstrümansal anlamda çok başarılı bulduğum sanatçıdır. Aynı zamanda ilk gerçek scream vokali heavy metalde kullanmış kişidir. Tarzı ile yepyeni bir heavy metal alttürevi üretmiştir. Keşke hayatta olsaydı dediğim sayılı insanlardan.
insanın yeter artık hep aynı riff, aynı ritim diye tekdüzelikten bıktığı zamanlarda imdadına koşan, yarattığı değişik tarz ve düşünceleriyle metal müziğe çok şey katmış adamdır. symbolic, spirit crusher, voice of the soul, empty words ve nice şaheserler ardında bırakmış dünyanın gördüğü en iyi gitarist ve death metal vokallerinden biridir. huzur içinde yatsın.
sadece metal değil bütün müzik dünyasının en tepesinde duran adamlardan biridir. genç yaşta ölmesine rağmen metal müziğe birçok şey vermiştir (bkz: death). benim için yaşamış en taşaklı müzisyendir, diğer zibidilere benzemez chuck, başkadır.
birçokları kendisini "death metal'in babası" diye bilir-anar; ancak yanıldıklarının ve chuck'a haksızlık ettiklerinin farkında değildirler.
peki neden? çünkü chuck, ta scream bloody goredan bu yana progressive mantığıyla müziğini yaratmış ve geliştirmiştir. her albümünde daha önce dinlenilmeyeni bestelemiş, ayrıca bunu geleneklerden kopmayarak -yani sırf farklı olucam diye bokunu çıkarmadan, etkilendiklerine de selam çakarak- dinleyiciye müziğini beğendirmiş, benimsetmiştir. işbu belirttiğim sebeplerden ötürü benim için -her ne kadar death metal'in yaratıcısı olsa da- müziğinde asıl olan "progressive" yön ağır bastığından "death metal'in babası" diye anmak chuck'a haksızlık olur. zira, chuck, death metal dinleyicisinin bileceği üzere, death metal'in ötesinde müzik yapıyordu, yani özbeöz death metal icra ettiğini söyleyenin death metal'den zerre anlamadığı su götürmezdir.
bunları niye söylüyorum? chuck, hak ettiği değeri görsün diye. bugün, daha "gelişmiş" bir metal müzik dinliyorsak kuşkusuz bunda chuck'ın payı var. bu arada müziğindeki esaslı değişimde -spiritual healing sonraki dönem- payı olan yakın arkadaşı paul masvidal'ı unutmak olmaz, çünkü, paul da chuck gibi kendini aşmış, progressive tabanda müzik yapmış bir müzisyendir. buradan kendisine selamlarımı iletiyorum.
son olarak gelecekteki projemde "üstadıma" saygı mahiyetinde bir şarkı bestelemeyi planlıyorum, o biçim seviyor, sayıyorum kendisini.
