sevgili dediğin ne ki
yalan söylememe özgürlüğü
komşu selamı kadar hesapsız
her yıl daha fazla sevdik zamansız
günün her vakti sabah
ve istersek her gece aydınlıktı
sen yokken seni sevmek
daha güzeldi
kırılmasın diye üzerine titredim
sen üşüyorum sandın
sevgili-lik ne ki
kalplerin birbirine emaneti
seni bulduğumda kendini kaybetmiştin
benim olduğunda kendimi kaybettim
Çok sigara içerdim.
Pat diye bırakayım derken,
Her sabah düşüncesiyle uyandım.
Baktım olmuyor,
Yavaş yavaş uzaklaştım.
Son içtiğim sigaradan sekiz saat sonra,
Nefesim değişti...
ikinci sekiz saatte,
Ciğerlerim onarıma başladı...
Üçünü sekiz saatte,
Yüzümün rengi aynı değildi artık...
Sende öylesin sevgilim,
Bak, alıştım olmayışına.
Şimdi seni hiç sevmemiş gibiyim,
Sigarayı özlüyor muyum? diye sorarsan.
Sadece içenleri gördüğümde sevgilim,
Sadece içenleri gördüğümde...
bugün üniversitemizde ağırladığımız, samimi tavırlarıyla tekrar gönlümüzde taht kuran şahsiyettir kendisi. şiirlerini zaten severim ama kendisinden dinlemek çok daha güzelmiş.
yıllaaar yıllar önce babamın çalıştığı birliğe askerlik yaptığından ötürü yılbaşında program yapmaya gelip, masaları tek tek dolaşırken benim ''cem yılmaz'a benzemiyor ama anne bu'' deyip, şahsına minasır kişinin bana dönüp, başımı okşayıp ''adımı öğrenene kadar sana şeker yok'' dediği kişiliktir kendileri...
vasat ötesi espri anlayışı,ileri boyutta itici kişiliği, her esprisinden sonra, fıkra anlattıktan sonra gülünmesini bekleyen kişi durumuna düşmesi, şöyle öznesi yüklemi, tümleci yerinde bi tamam cümle kurmayı başaramamış ama her 5 kişiden onunun şair olduğu memleketimde radyoculuk yapan, çünkü başka bir şey yapamayan, radyocu, şair, şovmen, tv sunucusu ama aslında hiçbiri...
bana göre komiktir. c.y'nin esprileri incedir. öyle cem yılmaz gibi herkesi güldürmez. zeka gerekir biraz. sevmeyenlere saygım var ama komik değil diyenlere * diyorum.
bir sabah hıçkırıkla uyansan.
pencerelere koşup güneşi arasan
umudun kenarını kemire kemire akşamı alsan odana
beni ne kadar seversin kim bilir
sonbahar olsan, bütün kış sana ısınsam
yağmur düştüğünde pencereme
geldiğini anlayıp koşa koşa
kısa kollu yüreğimle yollara koşsam
döktüğün yaprakların kuruluğuna aldırmadan
avuçlarıma alıp yüzüme sürsem
gözyaşlarımla yaprakların ıslansa
bu 'son'bahar gelsen
gelsen de artık ağlamasam.
Görmediğimden değil,
Yanımda olsan yine özlerdim...
Ve bil ki! bu kadar sevmem senden değil,
Gitsen benden,
Ben gidişini bile severim.
Aramızda hep aynı fark,
Sen gitmeyi bilirsin...!
Ben sevmeyi...!
ceyhun yılmaz
her ayrılığın tokat gibi
şamardan anlamaz bu kalp
kaç kere öldüm hatırlamıyorum bile
yalnızlık beni sallayamaz
düşer kalkarım
yine koşarım
öyle sensizlikle falan
yıkılmam ki ben
iki kelimeyi bir araya getirip konuşamamasıyla, konudan konuya atlamasıyla güldüren, radyoculuğunu sevdiğim, ( şu aralar banttan yapıyor yayınlarını ya neyse) aslında komik olmayan ama yine de güldüren kişi. **
melih gümüşbıçak'ın ; "sanatçıların çoğunun kaçındığı,galatasaraylılığını her platformda açıkça dile getiriyorsun.buna rağmen diğer takım taraftarları tarafından da çok seviliyorsun.bu nasıl oluyor?" sorusunu ;
"ben tüm takımlarımızı seviyorum,galatasaray'ı daha fazla seviyorum,durum bu." diye cevap vermiştir.
eskiden iş dönüşü radyoda dinlerdik bu adamı, severdim, sık sık bendeniz çalardı uzan döneminde yeşim salkım çalan kral tv gibi, şimdilerde ne yapıyor bilmiyorum, en son bi gece iğrenç bi kılıkta görmüştüm kendisini, bi iki haberi çıksa da öğrensek projelerini.
show programında ve radyo programında pek komik bulmadığım, başarılı sayılabilecek şiirler yazdığını düşündüğüm ünlüdür. benim ceyhun yılmaza olan sevgim çok başka bi şeylere dayanmaktadır. yıllaaar yıllaaaar önce lisedeyken izlerdim bazen ceyhun yılmaz show'u. bi gün tesadüfen gördüm ki benim müzik öğretmenim, gıcık olduğum kadın ceyhun yılmaz'ın programında orkestrada bas gitar çalıyor. ben kadını hiç sevmediğimden dolayı tabii o dönemler ceyhun yılmazdan soğudum iyice, çok değil bi hafta sonra öğrendim ki, benim öğretmenimin olduğu grubu işten çıkarmış ceyhuncum o zamandan sonra daha bi fazla severim kendisini. bende de ne göz varmış ya eheh *
güzel bi ceyhun yılmaz şiiri yazalım da dostluğumuz pekişsin;
herkesin uyuduğu saatte, uyuyamadım bile
uyku tutmadı.
yüzüme sürdüğün elin, sıcaklığı hala duruyor yanağımda desem,
durmaz!
çok gözyaşı aktı üstüne!!
o ellerin üşüdü mü bensiz desem,
üşümez!
kim bilir kimi ısıtır yine?
ne acı bu hayat
bana kalsaydı sıcaklığın...?
başka biri ısıtsa desem,
belki unuturum seni.
herhangi biri, herhangi bir yer olsa,
belki uyuturum beni.
olmuyor, olmadı!
kaçtığım kadar yakalandım,
bu gecede uyku tutmadı...
