gözlerin gibi diye gökyüzüne bakmıyorum.
seviyorum denizleri ama.
artık ıslatmıyor damlalar beni.
yürüyorum bir yağmurun üstüne.
mevsimsiz bu aşk.
ne zaman gelip geçtin benden
ve ne zaman altüst ettin beni,
hatırlamıyorum bile.
bu sakallar hüznümün rütbesi.
ve aşk....
bir kez daha acı çektikçe ben.
duyuyorum kahkahanı kulaklarımda.
malumunuz istanbul trafiği yüzünden istanbul üni. müh. fakültesinde düzenlenen panele bir saat geç kalan, geldiğinde ise arabadan inip hızlı adımlarla fakülteye girerken fakülte kapısı önündeki öğrencilere selam veren ve 'avcılara okul yaparlarsa böyle olur' diyerek ilk dakikadan acı bir tespitle espriyi patlatan, radyocu, şair abimiz. söylediğine göre kariyerinde ikiyüzden fazla panele katılmış ve ilk defa bir panele geç kalıyormuş.
bugun gazi universitesi'nde gosterisine katildigim komedyen. siirleri guzel olmakla birlikte guldurude asla bir cem yilmaz degildir. ama esprileri, soyledikleriyle bilgi ve kalitesini konusturmustur. bir cem yilmaz olamasa da gideri var.
şiir yazmaması gereken insandır. best fm'de, yıllar öncesinden bahsediyorumt abi, okul çıkışında hemen açar dinlerdim onu. o ara nihat oradaydı sivrisinekle beraber. okan oradaydı. rıza ile arıza vardı... ulan ne günlerdi be.. sonra şiir yazmaya başladı işte.
her ayrılığın ardından.
boğulmak üzereyken.
beni hep yine ben kurtardım.
büyük dalgalar gördüm.
hepsi içimden geçti.
çok yol gösterdiler.
karanlıkta ışık vaat ettiler ince ince.
yolumu değiştirmedim.
tek pusulam kalbim.
zamanı gelir derinim.
zaman delinir sessiz giderim.
benim adım en zor.
duygum...
eritirim, dinlerim, söylerim.
severim, söverim.
canım isterse...
rüzgar kadar eserim.
ağlatabilir fakat ,
güldüremezler seni benim gibi onlar.
ve sen,
ben gelene dek bilemeyeceksin ne kadar gülebileceğini.
mavi bir kültablasinda,
açik gri bir duman ikimizin resmi,
ve maviliğin o kadar kalıcı ki;
zaten kimse hatirlamiyor griliğimi.
herkes bir-birine rakip ve ben;
birak kiskanmayi,
kendimi bile mavi yaptim,
kaybedenin kim olduğu mühim mi?
ikimiz üst-üsteyken görünmeyen hangimiz,
düşünmedim bile ikimizin adi ayni:
biz.!
sadece bu yeter sandim.
ama insan;
açiklanamaz bi şekilde hüzün sever.
gülmek yetemiyor,
ağladiğimiz anlara hep kısa geliyor.
bir gün uyandim ve anladim.
sadece insanim.
kahkaha bazen, ama bu kadar acı zaten mecbur,
sen ve ben bir sonsuzlukta mahsur,
çikiş var saniyorsan hala,
anladiğim yerde bekleyeceğim seni.
bir yolculuk için en hizli araç:
anlamak.
sen anlayana kadar, sessiz, sakin ve şikayet etmeden beklerken,
başka renk görsem de,
vazgeçmeyeceğim senden
yalnız akşamları sesiyle dolduran adam. diğerleri gibi de değil, samimi. takdir ediyorum, şiirleri de güzel. alttan alttan iyi de selam çakıyor bazen. helal.
