haksız sayılmazlar. istanbul'da defnedilse kimse ziyaretine gelemez, uzaklık nedeniyle. halbuki mezarı memlekette olursa eş , dost, akraba her vesile ile ziyaret eder
Büyükbabamın yaşarken, beni ölünce köye götürün demesiyle vefatından sonra teee muğla'dan kırşehir'e 1000 km götürdüğümüz geldi aklıma.. o zamanlar mantıklıydı sık sık gider geliriz diye düşünmüştüm. Sonra gördüm ki o kadar da sık gelip gitmedik, üstünden seneler geçti.. geçenlerde konusu açıldı babamlara dedim dünya hali ölüm var bana bir şey olursa memleketle uğraşmayın. Buraya bi yere gömüverin.. ben gittikten sonra çok da mühim değil..
cenazeye eziyet. lakin insanımız mücbir sebeplerle ata toprağını terk edip büyük şehirlere, başka ülkelere göçmüşlerdir. ve her büyük ister ki soyu dedesinin toprağını, asıl memleketini bilsin unutmasın. bu yüzden memlekete defnedilen cenaze bizim göbek bağımızdır memleketimizle.
