katılmadığım önerme. (bkz: tekamül)
zira, mutluluk kelime anlamı olarak kendi içinde bir paradokstur. ve amiyane tabirle ütopyadır.
yani ortada sözde cühelaya, sözde akil insanlar tarafından biçilmiş mutluluk donu vardır.
kısa vadede düşünüldüğünde doğrudur. cahil insan bilmediğinden kendini mutlu sanır. ancak bütün hakikatlerin apaçık serileceği günde cehaletinden pişman olacaktır. çünkü cehaleti istemiştir.
bilmemenin verdiği sorumsuzluk duygusu da denilebilinir. bilgiyle birlikte farkında olmadan sorumluluk duygusu ve kaygı da artar başa çıkılamaz düzeye geldiğinde başlıca stres sebebi olabilir.
farkındalığın mutsuzluk getirmesinden heyecan bırakmamasından dolayı doğru önermedir.
herşeyin farkına varmış olmak insanlardan nefret etmek ve de asla güvenememek demektir.
imaları anlayamamak başkalarının seni neden ve nasıl incitmek isteyeceğini bilememek sadece inanıp sevmek hatta onların avutmasını mutluluk saymaktır en güzeli ya.
Sadece kendine bil. Cehalet Mutluluktur bunu ifade eder. Hiç birşey bilmez diye hiç bir işe, yardıma çağrılmazsın. Bilirsin ama kendine bilirsin. Ben format atmayı biliyorum dersen her komşunun formatına koşarsın. Ama bilmiyorum dersen, mutlusundur.
cahil insan karkı karşıya bulunduğu tehlikenin boyutlarını göremeyeceğinden doğru bir önermedir. cahil insan dış dünyadaki olguları fenomenleri keskin sınırlarla kategorize eder. iyi tam iyidir kötü kesinlikle kötüdür. hayat siyah beyazdır ona göre gri yoktur. bu yüzden o hayatta herşeyi çözdüğüne inanır.
bir zamanlar her gece dua eden genelde insanları seven mutsuz olmak için bir sebebi olmayan ben -kendi cehaletimi bir nebze aştıktan soru sormaya başladıktan, okuduktan sonra- artık o saf inanca sahip değilim. mutlu olmak için bir nedenim yok.
doğru bir önermedir,
zulmü, ölümü, hayal kırıklığını, bilmeyen bir çocuk, mutludur elindeki bez bebeğiyle, mutludur annesinin ellerinde, cahildir henüz ne var ki çok sürmez.
