o cefakar insanın son parasını alıp,bide üstüne beğenmeyip parayı az bulan,oflayan poflayan,nankörlüğün dibine vurmuş evlada sahip olmaması umut edilen baba.
asli görevini yapan babadır. bu vesileyle ellerini ekstradan bir kez daha öpmek gerekmez, o son parasını size her zaman verir, şayet siz de bir evlat sahibiyseniz aynısını yaparsınız, yapacaksınızdır. bunun farklı bir izahi yoktur.
(bkz: kendinden bilmek)
baba dağdır, baba kaya dır, baba devrilmez güçtür. bazen üstünde para yoksa bile bir arkadaşından borç alır kızına, oğluna verir. kimi baba da o parayı içkiye kumara verir bu erezyona ugraşmış baba olup aslı papa dır.
çok da ilgi çekici değildir. baba dediğinin cebinde kalan en az para 1000 avrodan başlamalıdır nitekim. o kalan 1000 avroyu versin de çocuğuna o zaman görelim babalığı.
aslında büyütelecek bir şey yok gibi.
veriyoruz valla. hemde öyle saçma sapan şeylere ki sorma gitsin.
ilk miş, sonmuş bakan yok, kapan gidiyor.
şimdi ben baba olarak verdiklerime pek duygulanamadım. hatta hatırlamıyorum bile.
ama babamdan aldıklarımı düşünce içim bi tuhaf oldu.
alla, alla. nası oldu ki bu şimdi.
babamdır. işsiz olduğu dönemde sırf arkadaşımla sinemaya gidip yemek yiyebilmem için cebindeki son parayı vermiştir. tabi ki o para harcanmadan eve geri döndürüldü, o ayrı.
Eli nasırlıdır, kaşları çatıktır, sevgisini dışa vuramaz ama pamukdan daha yumuşak bir kalbi vardır. geçmişte çokça bulunabildiği halde gittikçe azalmaktadır bu baba türünün nesli...:(
