yüksek bir yerden düşeceği zaman kendine paraşüt modeli veren hayalet. bir de sevimliymiş kendileri. sırf bu sevimlilik yüzünden evde koltuk üstünden halıya ucma denemeleri yapmıs ve arabada kalmıs cocuk edasıyla bakınırdım. cocuk aklı işte. nereden nereye be albert..
bitmez tükenmez arkadaş olma çabalarıyla, zamanında konserve beyin formatında bir apartman çocuğu olan bendenizi çileden çıkaran gıcık ve salak hayalet. **
çocukluğumuzun süper kahramanlarından bir karakter.
yetişkinlerin unuttuğu iyilik, doğruluk, önyargılı olmamak gibi kavramları o yıllarda amerikan propagandası altında bize, biz küçücük çocuklara öğreten, hiç unutmamız için belletmeye çalışan, ama maalesef başaramayan çizgi film.
ne zaman tv yi zaplarken denk gelsek öylece kalırız çoğumuz; çünkü çoğu kişiye çocukluğumuzun saf, temiz günlerini hatırlatır. kimine de kötü bir şeyleri, bir yerleri anımsatır bu tür enstantaneler.
bazen de anneler çocuklarını uslu tutmak falan gibi basit ama sonradan o küçük çocuğu çok etkileyecek nedenlerle bu çizgi filmleri izletir çocuklarına.
küçükken kendisini severdim. büyüyünce amcalarını sevmeye başladım. asıl başrol amcalarınınmış çok sonra anladım. sadece amcalarının rol aldığı bir film ya da dizi çok tutar kanımca.
bi bölümünde uykusuzluk çeken bi ayıya yardımcı oluyordu.türlü türlü şeyler deniyolardı sonra kış geliyodu, ayı kendiliğinden uyuodu.biraz farklı bi bölümdü ya da ben tam algılayamamışım.bi de amcaları esasen kötü değillerdi, yani clementine'daki kötülere kıyasla ancak "şapşal" lardı.
