insanı dalgınlığa sevkeden ruh hali.. öyle ki 3-4 dakikada bir aynı haber sitesini açar durursunuz ancak ne haberleri farkedebilirsiniz ne de ne yaptığınızı...
can sıkıntısından hafta sonunun gelmesini istersin sonra can sıkıntısından iş hayatını özlersin ve pazartesinin gelmesini beklersin. öyle bi durum işte.
uç uca sigara yakma sebebi. hele bir de yalnızsanız hiç çekilmez. zaten hep yalnızlıktan canı sıkılır insanın. eğer dostlarınızla birlikteyken canınız sıkılıyorsa, bu can sıkıntısının en kötü halidir.
ocuk olur terli terli soğuk su içer şifayı kaparsın, bi de böyle orlon kazakla silince burnunu ne sızlatır lan hani?
sigarayı bırakma kararı alırsın, sonra kedin ölür mesela
kaldırım mı piçtir belediye mi? giderken sol kulağına, dönerken sağ kulağına tükürür böyle hani bi deyişik olursun
mahallede maç yapan çocuklara "hele bi şut çekiiim geçin lan kaleye ehehe" dersin de sen topa vurunca cıncıktan osurur top, mal gibi kalırsın hani
erkenden açarsın dükkanı aga, sağı solu temizler beklersin ama müşteri de gelmez ya hani zabıta gelir, elektrik faturası gelir, alet edevat bozulur eve de gidip mal gibi yatarsın ama uyuyamazsın ya hani böyle.
bu baş ağrımı tanımlayamıyorum, kız istemeye çorapsız giden güvey gibi, boş turnikeyi kaçıran bi zenci gibi epey bi deyişik bişiyyy
bir zoolog olarak bu sabah bukalemunlarla ilgili korkunç gerçekleri içeren bir yazı dosyası hazırlayayım dedim. sonra vazgeçtim. başka bahara kaldı. onun yerine gidip balkondan karşıdaki inşaatta çalışan arkadaşı seyrettim bir süre. o tuğlaları bisküvi dizer gibi arasına bol bol nutella sürerek yan yana dizdi. beni hiç farketmedi. farketseydi de tınmazdı zaten. bir müfettiş gibi adamı izledim inceledim. bayaa bi kafam dağıldı. saçlarım yüzüm gözüm her biri ayrı yerde falan. neyse. bisküvi pastası bittikten sonra mecburen içeri girmek zorunda kaldım. gidip ütü yapayım bari dedim. sonra bazı bahaneler geldi aklıma. bahaneler bahaneler. hala geliyorlar. bak bir bahane daha. ne bileyim işe falan gitmek gerek artık herhal.
can sikintisi meshur filozof schopenhaur amcamizin dedigine gore toplumun icgudulerine onculuk edermis. zira kendisi 'can sikintisi birbirini pek az seven insanoglunun, yine de birbirini aramasina yol acar' der. gel gor ki can sikintisi o kadar da kotu bisey degildir. bazi hallerde yaraticiliga surukledigi bile gorulur.
