örf adetlerimize göre büyüklerimizin önünde çocuklarımızı sevmek ayıp karşılanmaktadır. görgü kurallarına aykırıdır. ebeveynlerin çocuklarını kendi kendilerine olduğu zamanlarda sevmeleri makuldur.
öyle adeti sikeyimdir. sokakta çocuklar sevilmez, eş ile yan yana yürünmez onu anlarım hadi. sebebi savaş sonrası ülkedeki durumla alakalı fakat babanın yanında çocuk niye sevilmesin? bazı gereksiz örf adetler olduğu gibi git gide eskileri arar olduk. artık bi sonraki jenerasyon ''biz korkumuzdan babamızın yanında 31 çekemezdik'' dicek heralde.
normal zamanda yüzüme dahi bakmayan, sorduğum soruları 'he he' diye geçiştiren babam misafirlerin yanında sarılır, cimcikler, 'satacam ben bu kızı' der ve güler.
hala anlamlandıramadık, durum üzeirnde düşünmekteyiz.
