Sizin buyuttugunuz Erkek Kardesle ebeveynler arasinda bir problem yasandiginda herkesin sizi arayip bidi bidi etmesi sonucu; "bir evde buyuk cocuk olmaktansa bir ciftlikte buyuk domuz olsaydim" seklinde isyan ettiren zorluklardir.
mutlaka dövdürecek birilerini bulur getirirler size, kardeşleriniz yani. bir de onlar için özgüven kaynağısındır sen, yükün ağırdır. mesela aşık olurlar sen çekersin kahrını, ayrılırlar kızdan, oturur sende ağlarsın onunla... güzeldir ve zor değildir. babalık duygusunu az da olsa tatmaktır.
Aile içinde arabulucu rolü biçilen birey. Yaş aldıkça kardeş de ebeveynlerden farkında olmadan bu rolü biçer ve arabulucu olmaya çalışırken arada kalan olursun.
insan ister istemez sorumlu hissediyor kendini. Çabalıyor ama bir yerde gücün yetmiyor. Ben artık sadece kendi dalgama bakmak, sadece kendimi düşünmek istiyorum. içimde mutsuzluklar birikiyor. Elimden bir şey gelmiyor. Yaşama tutunmaya gücüm kalmıyor gibi hissediyorum. Yüreğim yoruldu. Üzülerek söylüyorum ama yoruldum. Tüm bunları söyleyince de bencilce davrandığımı düşünüp suçlu hissediyorum.
Ailemi düşünüyorum, iyi bir ebeveyn olma çabalarını, kıyamıyorum. Kardeşimi düşünüyorum, ben böyle üzülüp ağlıyorsam o kat kat fazlasını yaşıyor. Benim içimdeki çaresizliğin çok daha fazlasını yaşıyor. Yaşı ve tecrübesini düşününce yaşadığı çaresizliğe kıyamıyorum.
Gerçekten patates çuvalı gibi yığılıp kalmak istiyorum.
Anne ve babanın senin yaptığın güzel bir şeyi önemsemeyip aynı şeyi kardeşin yaptığında 1 hafta boyunca hiç durmadan bunu konuşmaları ( benden küçük ya) kısacası pabucunun dama atılmasıdır.Ve evet ev işleri de var.
