insanların ne denli tutarsız olduklarını göstermesi bakımından ibretlik bir durum. madem bir insanı kendinden geçercesine sevdin, onsuz nefes bile alamayacağına inandın, inandırıldın, ne diye kalkarsın bu kadar önemsediğin, hayatının baş köşesine koyduğun bir insandan ayrılırsın ki? burada bir hata var bence. ya insan düştüğü boşluğu biriyle kapamaya çalışırken karşısına tam anlamıyla bağlanacağı bir başka insan çıkıyor ve onun içindeki boşluğu dolduruyor ve bir müddet sonra ilişki sıkıcı bir hal alıyor, çiftler de bu duruma dayanamıyor, ya da bunun çözümlenemeyen başka bir açıklaması var.
Insanlarin kopruyu gecene dek ayiya dayi deme, hele bi imzayi atalim ben onu yola getiririm vb kotu niyetli dusunceleri buna sebep olmaktadir zannimca.
Aşkla evli kalınmaz, aşk patolojiktir, habistir, bencildir, öfkelidir, yaşam alanını ele geçirir, bir çeşit hastalık halidir, ama geçiş aşaması sağlıklı olursa sevgiye evrilir, işte o zamanda ömür boyu sürer.
sanırım insanların duyguları ilk gün olduğu gibi kalmıyor artık elimde düşüncesiyle saygı azalıyor, konuşulan konular aileye dönük oluyor ve en önemlisi aradaki bağlar kopuyor.
bi tarafın ya da her iki tarafın birbirinden gizlediği birtakım yönlerinin aynı çatı altına girince gizlenememesi sonucu ortaya çıkan durumun aşılamadığı zaman başa gelmesi kaçınılmaz olacak durumdur.
genelde bi taraf çok fedakar davranır diğer taraf bi tarafına sallamaz, sonra ayrılınır ve geride topluma hatrı sayılır sayıda psikopat ruhlu, güvensiz insanlar kalır.
hayatta en çok korktuğum şeylerden biri. en iyisi mantık evliliği yapmaktır. mantık varsa zaten büyük bir aşk olmaz dolayısıyla ayrılmazsınız. aşk olmadan da evlilik yürümez bi nevi. pof gel de çık işin içinden.
