Masal tadında yarınlar olmuyor mesela ya da sorumluluk almak demir kokusunu andırıyor bana. Geçinme derdi her yaş arttıkça biraz daha sarıyor benliğimizi. Sözüm o ki büyüyünce bir tık daha reele akıyorsunuz.
sartlar ve ortam gereği bir takım insanların hadsiz davranışlarına sessiz kaldığımı farkettiğim an gerçekten büyüdüğümü anlamıştım. insanlara karşı ne yazikki politik davranmak gerekebiliyor.
Hayatım boyunca nefes aldığım her saniye olgunluğum artıyor. Büyüme sürecim ölene kadar devam edecek. Her gün yeni bir şeyler öğreniyor ve daha da büyüyorum.
Üniversite bitiyo bir süre işsiz kalıyosunuz sonra evde bir gün uzanırken "şimdi ben napcam ya bu hayat nereye gidiyo böyle" diye düşündüğünüz an ben galiba büyüdüm aq hissine kapılıyosunuz.
