insanların vazgeçilmez olmadığını anladığım an büyüdüm dedim. küçükken hayatımda olan herhangi bir insanın gitme ihtimalini düşündüğüm zaman deli gibi ağlardım. büyüdüm geçti.
Üniversite bitiyo bir süre işsiz kalıyosunuz sonra evde bir gün uzanırken "şimdi ben napcam ya bu hayat nereye gidiyo böyle" diye düşündüğünüz an ben galiba büyüdüm aq hissine kapılıyosunuz.
Hayatım boyunca nefes aldığım her saniye olgunluğum artıyor. Büyüme sürecim ölene kadar devam edecek. Her gün yeni bir şeyler öğreniyor ve daha da büyüyorum.
sartlar ve ortam gereği bir takım insanların hadsiz davranışlarına sessiz kaldığımı farkettiğim an gerçekten büyüdüğümü anlamıştım. insanlara karşı ne yazikki politik davranmak gerekebiliyor.
