büyüdükçe özlenen şeyler

entry1137 galeri4
    972.
  1. saf duygular.insanlar büyüdükçe fesatlıkları da büyüyor.
    0 ...
  2. 971.
  3. Benim en çok özlediğim şeylerden biri, çocuk kitapları okumak.

    Şimdi de kitap okuyorum elbet, istesem çocuk kitapları da okurum ki kitaplığımda onlarca var, ama çocukken onları okumanın tadı bambaşkaydı. Her okuduğumu gerçek zanneder ve kitaptaki karakterlerden ilham alarak hayatımı şekillendirirdim. Bir şey öğrenip hemen onu uygulamaya koyardım. Eğlenir, mutlu olurdum. Şimdi okuduğum zaman kafa ya aşırı bilgi yüklemesinden ya dertten alev alıyor.
    0 ...
  4. 970.
  5. Anne ve babamızın yanında uyumalarımız.
    Onların yatağına çişlemelerimiz.
    0 ...
  6. 969.
  7. 968.
  8. Hayatta imkansız diye bi şey yoktur hissi.
    Sanki her hayal gerçekleşebilirmiş gibi geliyor insana. Tekrar böyle hissedebilmek için neler vermezdim.
    11 ...
  9. 967.
  10. 966.
  11. Yer yatağında kardeşimle uyumak.*
    5 ...
  12. 965.
  13. Dertsiz, tasasız, masum eski hayatlar özlenir.
    1 ...
  14. 964.
  15. insanların kötü bakışlarına maruz kalmadan Özgürce, içimden geldiği şekilde istediğim şeyleri yapmayı çok özlüyorum. Küçükken daha da kendimiz gibiymişiz büyüdükçe "elalem ne der" düşüncesiyle istediklerimizi yapamaz olduk.
    3 ...
  16. 963.
  17. 962.
  18. 961.
  19. daha 11 e gidiyorum büyünce anlarım.
    2 ...
  20. 960.
  21. 959.
  22. Çocukken insan içinden geldiği gibi davrandığında yargılanmıyor.
    Ama büyüdükçe içinde bulunduğu toplumun istediği gibi olmaya zorlanıyor.
    2 ...
  23. 958.
  24. En ufak şeyden mutlu olmayi özledim. Hayatını kazanmak zorunda olmamayi özledim. Abimle koridorda futbol oynamayı özledim be
    1 ...
  25. 957.
  26. Hunharca top oynadığımız sokaklar,tuzlu salatalık uzatan annem,bisiklet kullanmayı öğreten babam,masumiyet,parliament sinema kulübü.
    1 ...
  27. 956.
  28. Sokakta oyun oynamayı, bisiklete binmeyi, ağaca tırmanmayı, komşunun bahçesinde ki o güzel eriklerden gizli gizli toplamayı özledim mesela ben. En çokta masumiyetimizi özledim.
    4 ...
  29. 955.
  30. Çocukluğum. Akşam ezanına kadar dışarda kalmam. Çişim gelse de akşama kadar tutmam (çünkü eve erken girersem annem daha çıkarmazdı). incik boncuk alıp satabilme umuduyla kolye, bilezik yapmam. Annemden para isteyince taa 4. kattan demir paraları atması ve onların peşinde koşmam. Tüm mahalle büyük, küçük, yaşlı demeden yakartop oynamamız. Ve daha bir sürü şey. O zamanlar büyümeyi isterdim mal gibi sanki ne bok varsa. ilerde de küçülmeyi istersin derlerdi anlamazdım. Haklılarmış.
    3 ...
  31. 954.
  32. 953.
  33. Çocukluğumun yaz aylarıdır. Sabahtan akşama kadar sokakta oynardım. Öyle ki gunesten kapkara olurdum. Bu yüzden yıllarca esmer sandılar beni. Yaş ilerledikçe oyunlar bitti, tenim de eski beyazligina kavuştu tabi... Keşke çocukluk baki olsaymış da ben hep karakiz kalsaymışim.
    2 ...
  34. 952.
  35. Büyüdükçe özlenen şeylerden biri çocukluktur.
    2 ...
  36. 954.
  37. Sokaklar bizimdi. Şimdi işe giderken ancak görüyoruz.
    3 ...
  38. 953.
  39. 952.
  40. rahatlıktır.

    çocuktun; yemenden tut yıkanmandan, giyiminden, okula gidip gelmenden ve hemen hemen tüm ihtiyaçlarından ailen sorumludur. sen nefes alsan, adım atsan yeterli. gerisi senin yerine hallediliyordu zaten.
    biraz büyüdün; ütün yapıldı, aç mısın tok musun, nasılsın, vardın mı, hallettin mi, paran var mı, soruldu.
    eşek kadar oldun; 'soru evresi' son buldu. yerini 'ne halin varsa gör' evresi aldı.
    ve işte tam da burda bir dönem 'batan' o rahatı özlersin.
    4 ...
  41. 951.
  42. bizim çocukluğumuzdaki samimiyet ve saflığı yeni nesilde göremiyorum maalesef.
    3 ...
© 2025 uludağ sözlük