her şeyi çok gerçek ve dolu yaşamak. çocukken insan 'neyi yapsam mutlu olurum'u düşünmek yerine yapıp mutlu olmayı tercih ederdi. ben çocukken dünya acayip bir yerdi.
okulların kar nedeniyle tatil olduğunu öğrendikten sonra sobanın üstünde kızaran portakal kabuğu kokusu eşliğinde, kızarmış kestaneleri yemek ve küçücük vücudumla, açılan koltukta uyuyakaldıktan sonra babam tarafından yatağa taşınmaktır.
ereksiyonsuz hayat. ulan ne zaman malafat ayaklandı isyan çıkardı o gün bu gündür işim gücüm rast gitmiyor. hep burnumuzun dikine yüzü koyun kapaklanıyoruz yere. bu ne çiledir amk?
