bütün meyvelerin, yiyeceklerin kendilerine has kokuları. şimdilerde o kokuları mı kaybettiler yoksa bizim burnumuz o kokuları alamayacak duruma mı geldiler?
* hayır anlamadığım nasıl unutulmaz bir mutluluktur bu! hala her kar yağdığında anneme gidip "yarın okul tatil olur de mi oley" diyorum. önümüzdeki sokağın yolunu gözlüyorum, yol kar tutunca seviniyorum. belediye kar temizleme-tuzlama araçlarından nefret ediyorum.
şimdi lisede ya da ilkokulda olup tatil sevincini yaşamak-yolunu gözlemek vardı. bıktım ulan bu zamanın çabuk geçmesinden. rashit ne güzel söylemiş;
kesinlikle, kar tatilidir. okul varken, sıcacık evde dinlenip, biraz daha fazla uyumak, pencereden dışarıyı izleyip, içinden tatil olmasa şimdi yollardaydım, okuldaydım diye geçirip mutlu olmaktır.
büyüdükçe keşke hep küçük kalsaydı diye özlenen şeylerdir. çim adam buna örnektir. çim adamı sularsın sularsın sonra büyür bi boka da benzemez aynen çöpe gider.
istop, lacivert önlüğüm, dizlerimdeki yaralar, yüz vermediğim aşığım ve yüz bulamadığım aşkım, masum küsmelerimiz, ip atlamak ve kalabalık metroda beni aralarına alıp 'bizimde böyle bir kızımız olsun' diyen nişanlı çift.
ve daha neler neler. kısacası çocukluğumuz.
