istisna babalar hariç diyorum ve önermeme giriyorum; küçükken ben ve kardeşlerim bitmek tükenmez isteklerle durmadan babamızdan bir şeyler isterdik, öylece işe gidip çalışıp para kazanıyor diye düşünüp bütün insan ilişkilerini bir çocuk saflığıyla kafada hayal edip saf ve temiz sanardık lakin öyle değilmiş efendim büyüdüm çalışmaya başladım ve anladım ki, hergün birşeyler istediğimiz o adam oysaki bizler için neleri görmezden gelip, birçok şerefsizlerin ibneliklerine boyun eğmiş, ne kahpelikleri gömmüş yüreğine. gururu incindiğinde ses çıkartmamış evlatlarım demiş, sikerim böyle işi diyecekken gene susmuş evlatlarım demiş. Meğer ne çok şerefsizlikleri hazmetmiş yüreğinde. ne çok eyvallah etmeler, ne çok suskunluklar taşırmış meğer o koskoca cüssenin içinde.
