ahlak, utanma vb. duygular azalır. eskiden ayıpladığınız ve ya yapmaya çekindiğiniz herşeyi normal karşılarsınız.
kötü bir şey anlamında söylemiyorum, iyi bir şey anlamında da değil, sadece böyle olur. yalan mı ki?
insanlara olan güven duygumuz efendim. küçükken koşulsuz duyduğumuz bu güven konusunda, etrafımızdaki insanlar ve dünyanın kanunu sayesinde büyüdükçe cimri davranırız.
mutluluk kavramı farklılaşmasıyla başlar, elimizde daha çoğu olduğu halde daha az zevk alınır hayattan, çiçek açmaya başlayan ağaç daha az anlamlıdır, sokakta kalmış yavru kedinin miyavlayışı daha az acı verir, en kötüsü de anlamak için daha az çabalar insan, herşeyi bildiğini zanneder, büyümek böyledir çünkü.
gerçeği görür, nefreti tadarsın zamanla...*
hayal ettiklerin birer birer ya gerçekleşir ya da yok olur!
gerçekleşenler de azalır, hayal edildiği andaki tadı vermez.
bu sefer düşler koyulaşır, umutlar tavan yapmaz...
dini duygulardır. şahsım adına konuştum efendim. küçükken "allah çarpar" (çarpmak fiilinin ne olduğunu hala bilmiyorum) ile başlayan dini duygularım zamanla azalmıştır yok olmuştur.
