masumiyet, safi duygulardır. bu durum oluyor ama, mantığını bulamıyorum. dünya her geçen gün kötüleşiyor. ama biz çocuk iken, dünyaya, hayata, her geçen gün kötüleşiyor diyen büyüklerimiz vardı yine. halbuki büyüdükçe, hasbel kadar ideal bir insan aklı, iyiyi ve kötüyü çok net ayırabiliyor olması ve kötü insan olmaktan olabildiğince uzak durması lazımken, büyüdükçe daha çok kötüleşebiliyor, karakter anlamında çirkinleşebiliyor. ilk cümlem de mantığını bulamıyorum derken, bunu kast etmiştim.
dini duygulardır. şahsım adına konuştum efendim. küçükken "allah çarpar" (çarpmak fiilinin ne olduğunu hala bilmiyorum) ile başlayan dini duygularım zamanla azalmıştır yok olmuştur.
yaşama sevinci ve isteği ile hayallerdir. artık her gün yeni bir sebep bulmak, gerçekleştiremeyeceğini bile bile yeni hayaller kurmak zor oluyor be sözlük hayata yeniden tutunabilmek için hem de çok zor.
insanlara olan güven duygumuz efendim. küçükken koşulsuz duyduğumuz bu güven konusunda, etrafımızdaki insanlar ve dünyanın kanunu sayesinde büyüdükçe cimri davranırız.
