gruplaşmalar olurdu, hemen kendini gizleme çabası, yalancı bir yüz ifadesi takınırdı herkes. sanki o yazar o değilmiş gibi. kavga çıkardı kimisi kavgayı ayırırdı. 2 yüzlü olmayı öğrenirdik. diyorsun ki ben zaten iki yüzlüyüm, o zaman profesyonelleşirdin.
bir halt olmazdı. bizim millet anca arkadan konuşma ile, desteksiz eleştirilerle bugüne gelmiş. biri de çıkıp "sen böylesin" deme cesaretini gösterememiş. ne insana, ne devlete, ne de bir başka hedeye. dolayısıyla tüm sözlük aynı eve girse, gayet samimi ve kavga-dövüşsüz zamanlar geçerdi. şöyle;
+sen böyle böyle demiştin hacı, ne iş?!
-valla sinirden ağzımdan çıkıvermiş.
-ama sen de şöyle şöyle demiştin?!
+aynı durum be dostum, sinirden, sinirden.
+/- e hadi o zaman kaynaşalım.
