Gözlerinden okunmayan düşüncelerle yürüdüğün sokakların kaldırımlarına sinmiş tüm eski gölgeler arkandan geliyor, eski kırık dökük unutulmuş aşkların gölgeleri senin gölgene karışmak , senin unutmayan gölgenin hüzünlü grisine sığınmak istiyorlar. Yoksa bu unutuşların acısını kim dindirecek? Hangi onulmaz gerçeğe yapışabilir ki gölge?
Mevsimler gelip geçtiği halde sende geçen anılar yok, sonbaharın yaprakları önünden ağır ağır düşerken, baharın çiçekleri gözlerinde açarken, donmuş soğukların kar taneleri kirpiklerine tutunurken, yürüdüğün yollar hep seni beklerken bütün mevsimler saçlarından düşer.
bütün mevsimler saçlarından düşer
kaybolur karanlıklar
döner aydınlığa.
bir buz içime düşer
erir bendeki sarı sıcak mevsimimde.
bir ateş saçlarından düşer
serin içimde yok olur anlık kayboluşu.
bütün mevsimler saçlarından düşer
gelir yine bana,saçlarına tezat özlemler.
