türkiye'nin neresinde olursa olsun, ister fırtına, ister kasırga kopsun, katılacağım törendir. unutulmamalı ki, o danıştaya yapılan kanlı saldırının cenaze töreninde rahatsızlanarak, bu kaybettiği yaşam kavgasına girdi.
edit: kasketli falan değilim, sadece atatürkçüyüm.
efenim kızılay meydanının tam ortasında sola dönülmez diye bir tabela vardır, çokta eski bir tarihte konmamıştır gerçi. bu gün ise o tabelanın altına ecevit poısterinin yapıştırılması ve "yalnız sola dönülür" yazılması, gerçekten hoş bir ironidir.
offff offf... sabahtan beri pencereden yağan yağmura bakıp, dedecimm bak sevgili karaoğlanın yanına geliyor diyerek, gözlerimden akan yaşların yağmura karışmasına izin verdiğim bir günde, düşündüğümde içimin daha da sızladığı tören olacak.
olumu karsısında ilgisiz kalan medyanın, cenaze torenini nasıl yayınlayacagı merak konusudur.
bir siyasetcinin fikrini begenmeyebilirsiniz, bir siyasetci size gore kotu olabilir, desteklemeyebilirsiniz ama o siyasetci ulkesi icin 50 yıla yakın bir sure hizmet ettiyse eger, hic degilse bir dakika saygıyı haketmeliydi. ulkemizde medyanın geldigi son noktadır. olen eski basbakana gereken saygıyı gostermemek onun yerine ibo sov, pazar keyfi ve futbol programı yayınlamak. sorumlu yayıncılık bu olsa gerek. insanları futbolla, magazinle uyusturmak. ayıp ve yazık!
tepkiden korktukları için arka kapıdan giren hükümet üyeleri ve başbakan'ın, bundan kurtulamayarak şiddetli protestolara maruz kaldığı , askerler ve ahmet necdet sezer'in sevgi gösterisiyle karşılandığı törendir.
polis devlet mi olduk? sorusunu akla getiren cenazedir. hükümete geleceği belli olan tepkileri ekran başındaki milyonlara aktarmamak için kocatepe camii nde sadece trt nin çekim yapmasına izin verilen törendir. tören milyonlara sansürlü aktarılmıştır. tayyip erdoğan ın ve diğer hükümet mensuplarının yuhalanmaları belki ekranlara yansımamıştır fakat televizyonlar canlı telefon bağlantılarıyla bütün tepkileri arka plan sesi olarak halka aktarmayı bilmişlerdir.
