köşemden buram buram hüzün, acı, üzüntü, teessüf ve endişe içinde izlediğim hadise, tehlikenin ilk kez bu kadar farkındayım.
günlerde, gecelerde, uyurken, uyanıkken, dalgınken, düşünürken, yerken, içerken, yürürken, çalışırken, her hal ve şartta yavaş yavaş eriyen, nasıl kurtarılacağını bilemeden ve çoğu kez batıyor olduğunu bile farketmeden adım adım onulmaz bir girdabın ortasına düşmüş sözlüğümüz büyük bir çıkmazın içinde. her gün, her an onlarca, yüzlerce yazarı öğüten bu dev çark, bu sözlük son anda gidişatı farkedip, yoklukları onulmaz yaralar açacak ** evlatlarına gitme diyecektir.. desenize oğlum!
