gemlik'e doğru denizi görüp şaşırmadığım şehirdir. şairlerinde hayran kaldığı şehirdir. tarihte yolculuğa çıkmış gibi hisseder insan kendini. ayrıca memleketimdir benim. yeşildir.
tanım: karşılaştırma yapmak gerekirse, ankara'dan çok daha güzel şehir.
Gidiyorum son defa bursa'dan. kimse yok, yalnızım, gece olmuş, heryer sessiz.
aslında düşündümde yalnız değilim, anılar var yanımda. beynimin bir köşesine sıkıştırmışım onları. sadece bu gece değil, her zaman yanımdalar.
ciğerlerimi patlatırcasına soluyorum bursa'nın havasını ilk defa. özleyeceğim bu havayı bundan sonra. en büyük mutlulukları da, en büyük hayal kırıklıklarını da bu şehirde yaşadım galiba. Hava hafif rüzgarlı, sigaram bitmiş. unutmuşum pakedin bittiğini, almamışım... Öğlen almıştım oysaki. ne çabuk bitirmişim, senin havanı sanki bir daha soluyabilecekmişim gibi, her zaman yaptığımı yapıp sigara solumuşum ben yine.
Bu gece... Yabancısın bu geceden sonra. Zaten ne kadar tanıdık ki birbirimizi değil mi? Bu sefer ağlamak yok. pişmanlık var ve çaresizlik ... Ait olduğum yere gidiyorum aslında. Seni sevdim ama hakkını veremedim, sense beni sevdin mi, hiç bir fikrim yok.
Hayatım boyunca yaptığım 5. ayrılık bu. En kötüsü bu gecesi. gittiğimi bile bilen yok neredeyse. Dedim ya, sadece anılar var yanımda.
Bir de kalp burukluğu... Aşkı da burda öğrendim ben. Gelir gelmez seni sevdim bursa kızı, giderkende hala kalbimdesin.
Biliyorum çok fazla değer verdim ona. Belki de haketmediği kadar... Verdiğim değerden pişman değilim ama, pişmanım kendimden, hiç olmadığı kadar. Keşke, ah keşke...
Ne içten bir "ah"tır bu allah'ım. Anlatamıyorum, betimleyemiyorum, sadece "hissediyorum" sadece!
Kafamdaki anılar sürekli canlanmak istiyor, doktoru olan ben ise, ölü bir hücreyi tekrar canlandırmak istercesine çabalıyorum umutsuzca. Durduramıyorum bu çabayı... ölü olan ben mi yoksa anılar mı acaba?
Daha çok uzatabilirdim hissettiklerimi yazmayı ama hissettiklerimi anlatabilme yeteneği yok ne yazıkki bende. zorlarsam daha fazla, iyice saçmalayacağım galiba.
Vay be bursa! Geldiğimde çocuktum, gittiğimde ne olduğumu bilmiyorum şu anda. Elveda, "bursa".
Bitti...
Edit: sabah oldu, terminalden çıktım. Hava yine hafif rüzgarlı, sigaramı yakmışım bu defa, hiç meşhur olmayan ankara havasına inat. Gözüme ilişen ilk tabelada ise şunlar yazmaktadır: " ankara bir başka güzel şimdi." içimden bir küfür salladım bunu okur okumaz ama 10 saniye gibi sonra acaba dedim. Haksızlık mı yapıyorum sana ankara. Pek sanmıyorum ama...
Yinede: tekrar merhaba, "ankara".
gidinceye kadar binbirtürlü fantastik hayaller kurup, gördüdükten sonra beni hayal kırıklığına uğratan şehirdir, osmanlı ya başkentlik yapmış , içerisinde bir çok tarihi zenginlikler barındıran bu kent resmen kaderine terkedilmiş, tarihi ama her yanı tarumar edilmiş bir yapı gibi durmaktadır.
bu nasıl bir sehircilik anlayışıdır anlamak mümkün değil. yüzyıllık hanları, hamamları, camileri, çarpık ve düzensiz yapıların arasına adeta hapsedilmiş sanki geçmişin izleri silinmeye çalışılmıştır elbirliğiyle.
keşke hiç gitmeseydim bursa ya , hayallerimde tasarladığım şekliyle kalsaydı zihnimde hep. nerede o evliya çelebinin bursa sı nerede şimdiki bursa yazık güzelim şehirlerimizi katlediyor iş bilmez yöneticiler.
neyse ki güzel insanlarıyla bir nebze olsun hafifletti içimdeki öfkeyi , bursa halkının o sıcak samimi tavırları da olmasa daha derin olacaktı hayal kırıklığım. inşallah bir daha gittiğimde daha güzelleşmiş görürüm kapitalizmin kirlettiği bursa yı.
Arabayla şehir merkezinden yarım saatte Uludağ'ın zirvesine, yarım saatte Gemlik, Kumsaz, Burgaz gibi bilimum deniz kıyısına gidebileceğiniz, yeşilin hemen her tonunu içeren güzide şehir. Bu yıl yağan yağmurlarla birlikte daha bir yeşil oldu sanki.
memleketimden sonra en sevdiğim il dir. güzelliği, doğallığı bir yana önemli anılar taşımaktadır. mesela her senenin ağustos ayında 3 ay görmediğim malum kişiyle buluşma noktası olması yeterlidir benim için. bekle bursa yarın ordayım.
başka bir yerden taşınıp yaşamaya başlayana başlangıçta oldukça donuk görünen şehir. bir süre sonra, donukluğuna alışır, değişik mozaiklerini, renklerini keşfedersiniz.
her şeye rağmen bulunmaktan pişman olmadığım şehir. ulu camii'siyle, pideli köftesiyle, heykel'iyle, dikkaldırım'ıyla, travestisiyle, kestane şekeriyle, her şeyiyle her şeyiyle çok sevdiğim şehir.
havasıyla olsun, insanıyla olsun, yeşiliyle olsun, gezilecek yeriyle olsun antalya'dan zilyon milyon kilyon bulyon kat güzel şehirdir. pazara kadar da ayrılmak istemediğim, ayrılmayacağım yerdir. yalnız bursa'ya da sıcak diyorlar, ben bunu anlamıyorum. yahu sıcak ne bilmiyor bu güzel insanlar.
antalya cayır cayır..gerçi kışın orası da adeta bir cennet. ama mümkünse yazın kalsın. alın, konyaaltı plajlarını tepe tepe kullanın.
--spoiler--
bursa'nın yolları taştan, sen çıkardın beni beni baştan.
--spoiler--
Bursa Belediyesi'nde, şehir adına şereflerine verilen ziyafette, Bursalıların duygularını dile getiren bir konuşmaya verdikleri cevap:
*
Kıymetli konuşmacı arkadaşımızın sözleri, benim üzerimde çok büyük duygusallık uyandırdı. Bunun derecesini anlatmak bence olanaksız.
Fakat, Bursa’yı ve Bursalıları seven ilk Türk ben değilim. Tarihte ve dünyada en büyük imparatorluk kurmuş olan Türkler de, öncelikle dikkat bakışlarını Bursa’ya, bu kıymetli şehre yöneltmişlerdir. Onun kıymetini anlamış ve anlatabilmişsem çok mutluyum.
Bursa, inkılâp hayatımızda birçok zor anlar geçirmiştir. Fakat Bursalılar kıymet, yetenek ve güçleriyle bu zor zamanları kolaylıkla atlatmıştır ve biz de kendilerine kavuşmak mutluluğuna sahip olduk. Bugün o mutluluğun safhalarından birine yetişmekle bahtiyar olduğumu bildirebilirim.
ankara'dan gelen insanlar için 'nem' anlamına gelmektedir.
yok yani yıllarca bursa'da yaşadıktan sonra, son 1 yılımı ankara'da geçirdim ama, bursa'ya tekrar geldiğimde bu nem olayı bitirdi beni. 100 metre yol yürümesin insan, anında yapış yapış oluyorsunuz.
türkiye'nin minyatürüdür. her şeyden biraz vardır. ova ilçeleri, sahil ilçeleri, dağ ilçeleri, tutucu kesimin ağırlıkta olduğu inegöl gibi bir ilçesi varken son derece modern bir yer olan nilüfer gibi bir ilçeye de sahiptir.
