neler neler. sözlükte forum niteliğini aşamayan, iki paragraf yazı yazamayan ve anket tarzı yazılar ile gününü gün eden yazarcıklara öküz denildiği için kızan yazarların bursa'yı iki kelime ile tasvir etmeleri şaşırtmamıştır.
neyse efendim,
bursa deyince.
bursa deyince, puslu bir havaya batmış çınar ağaçları, yeşil bir ova ve ovaya hayat veren uludağ. zamanın bağrına vura vura eskittiği o meşhur evler. ve aşk. bursa deyince akla gelen 2 insan vardır. yaşlı bir anne ve sefil bir oğlan. öyle yalnız, öyle çaresiz. onları ağlatmıyor o şehir. onlar herzaman kol kola gezen insanlığın kadim duygusu olan sevginin son temsilcileri. bir şehirde herkesten önce uyanıp, herkesten sonra uyuyan iki yalnız insan. anne yaralıdır, çocuksa ölümüne acılar içinde perişan. anne kamburdur, çocuksa yorgun. anne gitmek üzeredir, çocuksa ümitsiz o gidişini kabul eder gibidir. bursa'nın simgesi olan ya da bana hep öyle gelen bu iki aşık, ayrılmaz gibiydiler hep. bir sabah, gençlik yıllarımın geçtiği ve onların da uğrak mekanı olan o yere gittiğimde annesiz kalmış o koca çocuğu görünce, ürpererek uzaklaştım. belki kaybetmişti dünyasını. yorgundu zaten ve birdaha görmedim.
bursa deyince, aşkın insanın kalbine ne büyük ağrılar getirdiğini hatırlamak bir sarhoşluktur. 20 yaş, usulca çekilir bir duvarın dibine. orda yalnızlığı ve sarhoşluğu içinde kıvranıp durur. bir günü herkesten önce karşılamanın sevinciyle uyanır. güneş bambaşkadır. gökyüzü mavi, ağaçlar yemyeşil, ışık keskin. bir sokağa dalarsın, tarihe dokunursun. tarih okşar kalbini. bir kapı aralanır bir insan girer o kapıdan içeri. elinde bir yaku çiçeği açar, sarıdır, zehirlidir. çocukluğunun anısıdır. oturur yanıbaşına. konuşmassın. bir banka gözler kilitlenir. sen onun ne düşündüğünü bilirsin o da senin. o kalkar öteki sokaktan bir hayalet gibi kayboluverir. sen muradaiyede bir çeşme başında oturursun o an. yanına bir sipahi en savaşçı ruhu ile. sen tarihe dokunursun. o gözleri dolarak akar suya karışır.
bursa deyince, basık bir semtte gece çöktükten sonra sokağa fırlamaktır. uzaktan gelen bozacının sesini gizemli bir anıymış gibi hatırlayarak. henüz boş arsaların yoğunlukla olduğu bir döneme gitmek, orda çocukluğunun yanı başına oturup cilli oynayışlarını izlemektir. bursa deyince. neler neler...
(bkz: bursa)
hazır açılmışı varken ısıtıp ısıtıp aynı başlıkları açıp saçmalayan, yine aynı şekilde bu başlığın altına top-tüfek, gay, bur-sa-lı-yız tarzı yaratıcı ve dahiyane entry ler girme başarısını gösteren yazarların alayını sevgiyle anıyor, bursa ile ilgili açacağınız saçma sapan başka bir başlıkta görüşmek dileğiyle esenlikler diliyorum.
