içim acıyo yine. Benim için çabasızlığını hatırladığım her an acıyo. Etrafındaki sıradan birine karşı duyduğun kadar bile merhametin yoktu bana. Sıradan birine olduğu kadar bile düşünmedin beni güzel bi şey söyliyim ufak da olsa mutlu edeyim demedin. Sunduğun minicik şeyleri bile altın tepside gibi verdin bana. Sanki hak etmiyomuşum da lütfeder gibi. Bi daha sokakta yan yana geçecek kadar bile denk gelmek istemiyorum sana. Çektiğin acı bile beni kaybettiğine olan üzüntünden değil öyle olsaydı kaybetmemek için 2 yıldır küçük de olsa bi çabanı görürdüm. Göstermeyi geçtim hissederdim. Affedilmicek o kadar çok şeyin var ki çabasızlığını, görmezden geldiğin anlarımı, incineceğimi bile bile kendinden en ufak taviz vermeyi bile çok görmeni...
sabahın köründe hayatımdaki insanların sözleşmişler gibi farklı konularla,sorunlarla peş peşe üstüme gelmeleriyle bir anda tüm sinirlerim alt üst edildi.haliyle şimdilik kendimi berbat hissediyorum sözlük..
hayır şunu anlamıyorum tamam sizin sorunlarınız var da ne diye beni boğuyorsunuz, ben de bunalınca siz rahat bir nefes mi alıyorsunuz nedir dostum ya.
bugün de kötü. tansiyonum haftanın diğer üç veya dört günü gibi düşük. halsiz hissediyorum. sürekli kendimi sorguluyorum birilerine içimi dökmek istiyorum ama sürekli telefonlar yüzüme kapanıyor. hiç gibi hissediyorum. kendimi ve hayatımı yönetemiyorum.
bir köpek gibiyim bütün gün gölge altında yatıyor, etrafımda olan biteni ve insanları umursamadan yaşamaya devam ediyorum. içinden çıkılamayacak haldeyim ben bunları yazarken babam içerine hönkörüyor. boğa gibi ağzından çıkan karmakarışık sözler ile beni şikayet edercesine . sevmiyorum, ölse üzülürüm herhalde. bilmiyorum. sürekli ağlak haldeyim alışık olmadığım bir biçimde. son 11 aydır spora giderken, yürürken, yazarken, okurken, duştayken, yemek yerken, haber okurken sürekli ağlama hissi içindeyim. daha fazla düşünmek istemiyorum. psikiyatriden randevu aldım antidepresan veya herhangi bir ilaç lazım bana hayattan soyutlayacak, düşündürmeyecek... olmazsa uyku ilacı alacağım en azından tüm gün düşünmek yerine uyurum.
annem, babam, arkadaşlarım, erkek arkadaşım, diğer tüm hobiler hiçbiri bana iyi gelmiyor olan durumu daha da kötü hale getiriyorlar. ablam ve yeğenim iyiki varlar. yarın uyanıyorsam onlarla geçirdiğim birkaç saatlik hoş sohbet ve güler yüzleri için. bazen de birkaç güzel anı...
tam depresyon sabahı. geç uyandım içtiğim kahve ve okuduğum kitaptan hiçbir şey anlamadım. yine kendimi sorgulayıp olmadık şeylerle karşılaştırıyorum. plansızlığım ve istikrarsızlığımdan şikayet ediyorum. dinlediğim müzik midemi bulandırıyor. ağlayasım geliyor durduk yere. bugün evde durmamam gerekiyor ama ne giydiğimi yakıştıracağım ne sürdüğümü biliyorum.
