sabahın altı buçuğunda uyanıp metrobüse binmek adına insan karışımına benzeyen türler arasında, adeta himalayaların dağ esintisini andıran o muhteşem atmosferde hayat mücadelesi verdim.
dünyanın oksijenini tüketip karbondioksit verdim. Yani pek yararlı olduğum söylenemez. bir gün birkaç ağaç dikerek ödeşmeyi düşünüyorum. (ileride birileri gelip söker ama neyse)
kişisel gelişim kitaplarındaki saçma sapan cümelere benziyor.dünya benim için ne yapmış ki ben ne yapim?al gülüm ver gülüm.çıkar dünyası yapcak bişey yok.
