iki yağız delikanlının barda iki kzıla tanışıp evlerine gittikten sonra ki günün sabahında dolmuşa bindiklerinde dolmuşta yazan yazıdır bugün allah için ne yaptınız.
sana bunu yazabilmek için beynine akıl, parmaklarına kuvvet, bilgisayarına elektrik & internet ve bolca boş zaman verdi yaşama faaliyetlerine ayırmak yerine.
"daha ne yapsın, hala hayattayım, hem hayatta hem aklım başında ve de sağlığım yerinde çok şükür allaha diyeceğine, hala götün başın oynuyor" diye yerin dibine sokarlar adamı.
eğer o tek tek hepimizin ne yaptığını biliyorsa, kulun sormasında beis görmediğim bir sorudur, ki beraberinde şükürü de getirir, neticede dua allahtan istemektir ve şükür de bir duadır..
... bilemedim, yüreğimizi yokluğun dehlizlerinden aşırıp, aşkın vadisine eriştirdiğini.
göremedim, her sabah yerin sukunetini, odamda ekmek gibi sımsıcak hazır ettiğini.
her akşam yastıkta unuttuğum bedenimi, sabah yeniden yanıma verdiğini göremedim.
beni her sabah yeniden ihya ettiğini, bedenimi her an yarattığını, varlığımı her an yokluktan geri getirdiğini göremedim.
göremedim rabbim, her günü ödünç verdiğini...
senai demirci
fazla söze ne hacet?
