her günkü gibi bizim yeğenin ağlayıp, bağırıp, cırlamasıyla.. mutlu uyandım mı hayır.. çocuk bağrışları arasında uyanmak hiç zevkli değil hatta sinir bozucu.
duygularımızı öldürdüler. yaşama sevincimizi çaldılar. şimdi de ülkemizin kaderini bunları yaşatanlara teslim etmemizi istiyorlar. bir hayır için vatan haini, darbeci ilan edilmiş çoğunluktan sadece biriyim ben. iyi değilim. artık ne rahat uyuyabiliyor ne de mutlu huzurlu uyanabiliyorum.
uyandığım diğer sabahlardan daha farklı ne olabilir diye sordum gözümü açar açmaz, sonra bakıştık her zaman ki gibi, yine hiç bir şey söylemedi, bakıştık biraz daha öyle boş boş..
Uyandığımda 10.16idi. Sıçrayarak uyandım. işe geç kaldım eyvah aramamışlarda alarm neden çalmadı of duş alıp hazırlanana kadar zateen 3 de çıkıyorum hiç gitmesem mi arayıp uyuyakalmışım mı desem amaa ya hasta varsa gelmişse ama gelse ararlardı of ya derkeen alarmın kurulu olmadığını farkettim sonrasında alarmı kapattığımı hatırladım sonra bugün pazar yaa diyerekk gönül rahatlılığıyla gözlerimi yeniden kapattım.
Butun gece vizeye calisip, akademik ingilizce essay yetistirip sadece iki saat uyudum. Uyandigimda ise adeta almanyadan 7 gol yemis brezilya gibiydim. Dagilmis, gucu olmayan ve cansiz.
gece bıraktığım şekilde cevabına sahip sorudur. yatarken umdum tabi uyandığımda kozasından çıkan kelebek olur muyum acaba diye ama sabah gene tırtıl gene tırtıl..
