Radyo'nun arama modunu tek tk çevirin ve önünüze gelecek ilk 10 parçadan bir tanesini bu ülkenin iyi müziği olarak seçeceğinizi düşünün.
Tek kelime ile dökülüyoruz.
ne melodi, ne ahenk, ne güfte, ne beste bir tanesi mi olmaz arkadaş.
yok bir tanesi bile yok.
tek tük kaliteli iş yapan bir kaç isim var o kadar.
kimler şarkıcı olmuş.
Bir ülkenin müziğine bakara o ülkenin ne kadar yaşanır olduüunu anlayabilirsiniz.
bitti.
sadece kar amacı güden ve mesleğinin m sinden anlamayan prodüktörlerdir. adam mix mastering vs bilmez stüdyosunda bulunan ekipmanların çoğundan bir haberdir, demet akalın serder ortaç gibi mallar da basit basit saçma sapan sözler yazar bu prodüktör de bakıyor halk bu tarz basit sözlü müzikleri dinliyor yüklen bu tarza gitsin diyerek başlıyor müziğin içine etmeye...
kaliteli müzikten anlayan beri gelsin. sonra siktirip gitsin. nedir kaliteli müzik? ilk ba$ta bunun tanımı yapılmalıdır. ibrahim tatlıses mi? yoksa geçenlerde ülkeyi terkeden adamın yaptığı tür mü? arabesk rap mi? sevenleri var ama?
''orjinal albüme para mı verecen la'' ülkenin ekonomik veya bireyin ekonomik durumu ile ilgilidir. herkes ister orjinal albüm alsın ama pahalıdır. düşünelim en az 500 tane şarkı vardır insanların bilgisayarlarında. bunlar 150 farklı sanatçı veya grubun olduğunu düşünürsek, 10 tlden yaklaşık 1500 tl para gerektirir buda zordur.
türkiye de kaliteli müzik yapılmamasının sebebi ise, insanların daha çok piyasa müziği istediği içindir. müzikal kaliteye önem vermeyip, melodi, söz gibi olaylar daha fazla önem verirler. buda dönemlik şarkılara neden olur. son 10 yılda yapılan hiç bir şarkının bir efsane olacağını düşünmemekteyim.
ismail yk, demet akalın gibi şebeklerin satış ve izlenme rakamlarının adam gibi müzik yapmaya çalışanlardan yüksek olmasıdır. ben olsam bende bunlar beni geçicekse müzik yapmayım daha iyi derim.
genellikle yabancı müzik dinleyenlerin dilindeki teranedir. zaten mantıklı olanı da bu olması lazımdır ama pop dinleyen kitlenin kafasının almadığı bir gerçektir.
serdar ortaç, demet akalın, kenan doğulu gibi türkiyenin popstarlarını dinleyen gençlik müzikte sadece "edebi ve anlamlı söz" veya "sadece söz lan"'a odaklanmış durumda.
bir tabloda çizgiler, bir filmde kareler, bir heykelde estetik ne kadar ön planda ve önemli ise, müzikte de ezgiler önemlidir. Müzik full ihtişam değildir *, sadece evli mutlu çocuklu olursa mutlu olmaz lan. rock müzik yapanlar bile müzik yaparken şarkı sözlerinin zincirlerini kıramıyor, çünkü önce söz yazılıyor sonra ezgi yapılıyor halbuki önce ezgi sonra söz..
sonra ritchie blackmore geliyor bizim gitarcıları ayakta sikiyor tabi.
ülkeden kasıt türkiye ise renklerin ve zevkleri tartışılması gerektiği artık gün yüzüne çıkmıştır denilebilir bu konuda. bana göre bir neden müziğe yeterli değerin verilmeyişidir.
kendi sesinden başka ses duymayanların ülkesinden bahsediyoruz.
kendi sıkıntılarımız, dertlerimiz, aşklarımız, kavgalarımızdan ibarettir müziğimiz.
oysaki doğanın, insanlığın, evrenin çok daha ciddi sıkıntıları, dertleri, aşkları, kavgaları ve tabii ki sesleri vardır.
işte klasik batı müziği de, modern müzik de bu sesler üzerine inşa edilmiştir.
bizdeki tek ses, evdeki ses, evdeki ses, bam; evdeki ses, evdeki ses bam bam.
