ben sana benziyorum baba.senin gibiyim.bana kızıp da beni çok sevme nedeninde bu.sende söylüyorsun zaten.senin iyi huyların bende de var,asabiliğin de bende var.belki o yüzden beni en iyi sen anlıyorsun,seni en iyi ben anlıyorum.benim için yapıyorsun her şeyi biliyorum.dünyanın en harika babasısın.yine doğsam yine senin kızın olmak isterim.bana kattığın değerler için teşekkür ederim.seni kırmak istemedim hiçbir zaman ama oluyor işte istemesem de.ne yapayım sana benziyorum.
Bayram kutlamalarında boynuna sarılırken ağladığım,Gözlerindeki hüzüne dayanamadığım,zaman zaman çok üzdüğüm bu kadar üzmeme rağmen halen beni sonsuz bir sıcaklıkla kucaklayabilen tek adamsın.Adam gibi adamsın.
babacığım, ben bir yaşımda, sen ise henüz 39'undayken ölüp gittin.
eskiden kızardım sana niye öldün diye. çünkü okulda şerefsiz çocuklar babalarının elini tutar beni parmaklarıyla gösterir, bunun babası yok derdi.
sinirden deli gibi ağlardım ben niye lanetliyim diye.
şimdi ise büyük bir keşke var hayatımda. keşke yaşasaydın da güvenebileceğim, sırtımı dayayabileceğim bir babam olsaydı.
o zaman daha farklı biri olurdum.
hayata karşı bu kadar çok koruma kalkanım olmazdı belki de.
huzur içinde uyu ne diyeyim.
beni çok sevdiğini biliyorum, hastalığımda ne kadar kahrolduğunuda.abimle yaşayamadığın baba evlat ilşkisini benimle dolu dolu yaşadın ve yaşamaya da devam ediyorsun. biliyorum en çok keyif aldığın şey benimle maçtan önce semtte demlenmek, kolkola omuzomuza tezahuratlar marşlar eşliğinde o ağaçlı yoldan stada yürümek ve stadta maçta kızgınlığı öfkeyi hüznü sevinci mutluluğu birlikte yaşamak paylaşmak.
sen benim en yakın arkadaşım dostumsun herşeyden önce ve seni çok seviyorum
senle yıllardır yapmayı planladığım konuşmayı yapamayacağımı farkettim baba. zaten iyiki de yapmamışım, biraz değiştirmem gerekti konuşmayı. yıllardır baba, evet yıllardır papazız senle. 21 yıllık şu kısacık hayatımın sadece 6 yılını güzel geçirdik seninle. evet baba, o 6 yıl benim ömrümün ilk altı yılıydı. sonra aile içi dağılmalar ve benim boktan eğitim hayatım gölge düşürdü ilişkimize. yıllarca ağzıma sıçtığını, bana çile olmaya çalıştığını düşündüm. nitekim geniş zamanlı değil de anlık düşünüldüğünde çileydin benim için. trilyoner çocuğu olmama rağmen sıradan bir hayat sürdüm eğitim hayatım boyunca. o zamanlar sana çok sövdüm baba. hatta sadece sana değil, yer yer babaanneme de sövdüm baba. hatta bu sövgülerin olduğu bir kağıt parçasını bulup okumuştun sende. sonra bana onu saklayıp bir kaç yıl sonra okutacağını söylemiştin. neyse baba yıllar geçti. ilk üniversitemi bıraktım, amelelik yaptırdın bana ceza niyetine. ben yine sövdüm sana. sonra başka bir üniversite dolayısıyla şehir dışına çıktım ilk kez. düşünmek için çok zamanım oldu baba. senin her hareketin beni eğitmek, yaşamımı sürdürmeme yardımcı olmak içinmiş baba. senden ve babaannemden özür diliyorum. benim de şimdi bir çocuğum var ve ben de bana davrandığın gibi davranacağım ona. şaka lan şaka, ne çocuğu. geldik geleli elizabet baba. bu ara da her an o sövgü dolu kağıt parçasını karşıma çıkaracaksın diye altıma sıçıyorum. sen kötü bir baba olmadın, ben kötü bir evlattım. tamam bokunu çıkarma arada abarttığın oldu. şu yıl başı harçlığı süprizi itti beni buna. artık günahlarımdan arınmalıyım diye düşündüm. neyse öptüm gözlerinden.
seni o günden beri sevmiyorum. yalancının teki olduğunu öğrendiğim günden beri. küçüktüm ama aklım eriyordu. hiçbir zaman mükemmel baba-kız olamadık. ne sen benim istediğim gibi bir baba oldun, ne de ben senin istediğin gibi bir evlat. seni hiçbir zaman tatmin edemedim. başarılarımı görmedin. eksiklerimi hunharca yüzüme vurdun. sen sinirine hakim olamayan bir aygırsın baba. aygırsın,öküzsün,ayısın... Hastasın sen. senin evde olmandan huzursuzluk duyuyorum. neden geldin? gelecektiysen de neden gittin?! benim annemi üzmeye hakkın var mı senin? kimsin sen?! sinirliyim,düşüncelerimi bireştirip adam gibi yazamıyorum ama şunu bil ki baba, hiçbir zaman toyota gibi bir adam olamadın sen,olamazsın da...
baba. hala baba diyorum sana görüyorsun değil mi. herkes buraya babasıyla ilgili özlemlerini , iyi anılarını yazmış. sahi baba ne yazsam seninle ilgili. hiç benimle ilgilenmediğini mi yoksa üzerimdeki bu sahipsizlik hissinin senden kaynaklandığını mı? hangisi daha uygun olur sen söyle. bu dünyada kimse birşey bilmiyor sen biliyorsun ya. bunu da bil! hiçbir zaman çatışmak istemedim seninle. sustum. yazın bir kere kavga ettik. kendin de gördün. gördün ve korktun baba. duymaktan korktun. susturdun beni. ben annem değilim baba. hiç susmayacağım. sonu ne olursa olsun hiç susmayacağım. annemle buraya gelirken terminaldeydin ya. el salladın. hiç ağlamak gelmedi içimden. annem olsaydı yanında çoktan koyvermiştim. ama annem yanımdaydı sen de orda. baba bu içimdeki nefretin nedeni sadece sensin!
aptalsın sen aptal! senin yüzünden şimdi ne hale düştük! git şimdi defol ya! zaten ne zaman yanımızdaydın ki! ne desem az sana, anlıyor musun azz! hala bizden taraf değilsin, karşımızdasın. heeeyy kendine gel salak! her şeyimiz elden gidiyor, sen hangi alemde yaşıyorsun! nefret ediyorum senden nefret! sırf senden ve ailenden nefret ettiğim için yurt dışına gitmek istiyorum! sizden uzağa!
dağ gibisin babam en zor zamanlarımda sırtımı yasladığım. sadece varlığını bilmek bile, omuzlarım dik yürümeme yetiyor. bir başka nefes alıp veriyorum sen varken hayatımda.
özledim. alakalı alakasız zamanda gelip bana sarılmalarını, laf dalaşlarımızı, beni gıcık etmelerini bile özledim. bana öyle hüzünlü uzun uzun sessiz bakışlarını, tüm paylaşımlarımızı özledim. yarın gece umarım yanında olacağım. özleme kısa bi mola verilecek en azından. eksik olma e mi başımdan.
sen şimdi gelseydin "sarılayım deseydin" bilmiyorum ki ne cevap verirdim sana?bir babaya gurur yapılır mı?
keşke tartışsaydık kavgalar etseydik ama akşam olduğu zaman sen gelseydin.gittin ya...boşver,böyle daha mutluyum ben.
sen nasıl bir ruh hastasısın baba? ne diye yaptın bu kötülüğü bana? git başkası için çalış yav, neden ben! neden neden... oh my god deyü sarılırım yastıklara, yorganlara... haberin var mı papa... haberin var mı papa...
